Saint-Bonnet-près-Orcival – la Bourboule, 27.5 km, 1159 ↑, 1001 ↓, Δ 1485m

Even na achten zijn we al op pad, na een licht ontbijtje vanuit het idee dat we na 8 km bij het Lac de Servières wel ‘echt’ ontbijten. Dat blijkt toch weer net wat verder weg dan gedacht, en we bereiken het pas rond 11 uur. En dat terwijl we Orcival rechts hebben laten liggen om een extra afdaling + klim te vermijden.

Langzaam verandert het landschap: van boerenland bespikkeld met dorpjes wordt het nu weidser en opener. Na ons ‘ontbijt’ kunnen we voor het eerst de route niet terugvinden: de GPS leidt ons naar een supersteile helling waar geen paaltjes meer staan. We hijsen ons naar boven, met hier en daar extra beprikkeldrade hindernissen. Daar vinden we de route terug, zo te zien kakelvers verlegd.

Het pad dat volgt stijgt verder door een bos en dan tot boven de bomen, met een fantastisch uitzicht als beloning. We lunchen vlak bij de Combe Perret (1380 m), tussen de bosbessenstruikjes. En weer omlaag, naar het Lac de Guery, waar we water bijvullen bij een buitensportcentrum. Verlekkerd kijken we naar koude cola die helaas in een alleen op munten werkende automaat zit.

De wandeling ‘langs het meer’ is onverwacht pittig door de scherpe klimmetjes en afdalingen. Na het meer stijgen we eerst rustig door, door weidse, lege, grasgroene heuvels met een venige en daarom regelmatig modderige bodem.

Een pittige klim naar de Puy Gros (1454 m) volgt, over een rotsig pad. De beloning is een spectaculair uitzicht over Le Mont Doré en La Bourboule. Een eindeloze afdaling over een oncomfortabel steil pad naar La Bourboule volgt, waarbij de afstand tot dat stadje voortdurend 4 km blijft en het al wel weer tegen zessen loopt, zie les 4…

Eindelijk in La Bourboule aangekomen doen we boodschappen in een grote Intermarché voordat we voortsjokken naar camping Le Panoramique. Die is met zorg uitgekozen door Pjotr maar helaas wel nóg een paar km erbij en wéér een eind omhoog. Om uit te komen bij het eerste ‘Complet’ bordje van deze vakantie. De dames bij de receptie zijn vriendelijk maar komen na het nodige gepuzzel vergezeld van zorgelijke  ‘c’est compliqué’s’ tot de conclusie dat we er echt niet bij passen. Ze helpen ons wel enorm door te bellen met een andere camping en een kwartiertje later worden we door een busje van die camping opgepikt.

Zo belanden we op camping ‘le Marmotte’, precies tegenover de Intermarché. We kunnen gelukkig pizza krijgen op deze camping, de powerbank mag bij de stacaravanburen in het stopcontact, en zo komt toch alles weer goed.

Les 5: voortaan van te voren checken of we terecht kunnen bij accomodatie.

Les 6 (blijkt tijdens rustdag): in Frankrijk verkopen ze echt alleen Campinggaz, dus het is zaak een verloopstukje te regelen zodat we dat op onze brander aan kunnen sluiten.