Robertville - Bütgenbach

10,2 km 261 m geklommen

We eten in het hotel want veel meer is er niet in Robertville. Het eten is oké. Omdat we om 18 uur al aan moeten schuiven, hebben we om 19.30 uur alles al achter de kiezen, en zit er niets anders op dan terug naar onze kamer en naar bed te gaan. Dat is wel heel vroeg. 

We slapen redelijk en schuiven om half negen aan voor het oké ontbijt, wel het eerste zonder eitje deze week. Inpakken en wegwezen daarna. Tip voor het hotel: alles strippen, Bob en Roos uitnodigen en gáán voor die nieuwe start.

Het heeft gisteravond en vannacht geregend, maar vanochtend is het droog en piept de zon er af en toe doorheen. Het is goed koud, we trekken een laagje extra aan. 

We lopen terug naar het meer en gaan de brug over om de route weer op te pakken. Die brug was in 1986 'under construction', maar Pjotr joeg me met zwaarbeladen fiets toch over de ongezekerde bouwsteigers naar de overkant omdat hij niet van omfietsen hield. Wat was ik nog volgzaam toen...

De route loopt over een 40 cm. breed glibber- en wortelpad langs het meer. Dat is lopend goed te doen, maar hoe je hier kunt mountainbiken blijft me verbazen. We worden op een of andere manier net niet aangereden door de eerste van een groepje dat naar beneden  komt gezeild, we kruipen in de struiken om ze te laten passeren.

Verder gaat het, langs de Warche. We klimmen razendsteil het dal uit en lopen even hoog over met uitzicht naar beide kanten op bepaardebloemde weiden en kerktorens in de verte. Een rustige afdaling later komen we weer bij de Warche uit, waar we pauzeren op een bankje: we zijn al halverwege. Ik krijg koude handen tijdens het bijwerken van de blog.

 Nog even strak langs de snelstromende Warche, die niet genoeg heeft aan zijn bedding en stukjes wei en berm meeneemt. Dan weer omhoog, even in een donker en koel naaldbos, dan in de volle zon op een van naaldbomen ontdane helling. Een klein stukje Venn-fietspad, strak asfalt waar ooit een trein reed en dan weer zandpaadjes en weilanden. Noh een kilometer te gaan, maar geen Bütgenbach te bekennen, het blijkt zich achter de laatste helling verstopt te hebben. Bij de auto, hij staat er nog, kleden we ons om en dan schuiven we aan bij restaurant Bruls, waar het al gezellig druk is.

Conclusie van deze wandelweek:

Fantastische route.Waterdichte schoenen met goede grip zijn sterk aan te raden. Fijn om met stokken te lopen. Een zitlapje is fijn bij natte bankjes. Veel keuze in accomodatie  zeker als je het niet erg vindt met de bus te pendelen. Geen horeca onderweg, en alleen in de steden winkels, dus zelf lunch spullen meenemen of bietsen in je hotel. Ontbijten zijn echter zo groot dat je niet veel lunch nodig hebt.

Tot volgende wandeling!