Hittegolf

Cremona, rustdag.
Na een onrustige nacht, ontbijt en koffie gaan we naar de stad. Het is stil in Cremona, veel winkels zijn wegens vakantie gesloten. We bezichtigen de dom, een heel mooie oude, waarin Otto zijn teen lelijk stoot aan een bord met toelichtend verhaal met als resultaat een gespleten teennagel. Ja, het gevaar loert overal!

We bekijken ook het erg oude en indrukwekkend hoge baptisterium en beklimmen de hoogste campanile van Italië: ruim 110m. De klim valt, ondanks de hitte, mee: zou het aan onze conditie liggen?

Na de lunch zoeken we het zwembad op. De jongens liggen weer urenlang bijna non-stop in het water. Terug op de camping staan er 3 Nederlandse fietsers naast ons. Zij zijn op weg naar Sicilië en hebben nuttige info over de route verderop en de eerstvolgende camping: erg veel muggen in Barco!

We eten pannenkoeken, tortellini en veel salade en bellen naar de Vierdaagse-lopers: alles o.k. daar, Cesar heeft dit keer 25 blaren en de catering verloopt naar wens.

Cremona - Treviglio, 80km, gem. snelheid 18,5km per uur.
Om 9.15u vertrekken we. Het eerste stukje volgen we een stuk (onverharde) Po-route, dan stappen we over naar de route van Benjaminse (in omgekeerde richting dus, hetgeen niet echt makkelijk te volgen is). We hebben e.e.a. ingetekend op de provincie-kaart. Na een goed begin de stad uit, raken we helaas het spoor bijster: er zijn veel meer landweggetjes dan de kaart aangeeft. We hobbelen weer een heel eind terug, en zijn na 20km ploeteren, 10km opgeschoten. We are not amused en de jongens willen nóóit meer over een onverharde weg rijden.

We nemen nu een stuk de rode weg. Er wordt een nieuwe laag asfalt gelegd en als we vaart minderen, slipt Otto van de nieuwe asfaltlaag af en valt gemeen op het nog hete asfalt. Bloed, zweet, tranen en vuiligheid vermengen zich. Als de eerste schrik voorbij is, blijkt de schade mee te vallen: een klein wondje aan zijn knie en een blauwe plek op zijn kin. Gespannen rijden we verder, het gaat niet lekker.

In het volgende dorpje, Pizzighetone, missen we weer een goede afslag. Na een stukje tegen-het-verkeer-in wordt het beter: kleine weggetjes, weinig verkeer, rustig en groen. In Castelleone lunchen we in een parkje bij een enorme toren. Vervolgens naar Crema, langs een leuk klein weggetje, door bos en langs het water. Het lijkt dood te lopen op een drukke weg, maar nee, we kunnen wel verder, en bereiken eenvoudig het centrum van Crema waar we heerlijke ijsjes eten (pompelmo-limone, mmmm).

Crema uit is weer puzzelen en de volgende 20km naar Treviglio zijn saai: we hebben nu wel genoeg maisveld met sloot gezien. Hoewel de sloten hier wel erg helder zijn. Petra en Tim amuseren zich met het zingen van nieuwe, toepasselijke coupletten van het Troika-lied.

In Treviglio rijden we door naar de kerk en vinden de, gelukkig geopende, Pro Loco waar we overspoeld worden met informatie. We gaan voor hotel Cavalino, waar we voor 80 euro een drie-persoonskamer kunnen krijgen met één van kids op de grond. De fietsen kunnen in de garage.

We pikken de finish van de tour-etappe nog mooi mee, douchen lekker, en hangen op onze bedden. Otto vindt het hotel o.k., ook al heeft hij maar 1 ster. We eten uitstekend in het hotel. Vanwege de enorme hitte hebben we er vreselijke dorst bij en blijven maar drinken. Otto valt halverwege zo´n beetje om van moeheid en hitte, zelfs alle liefdevolle aandacht van de hotelmevrouw kan dat niet verhelpen.

Hij wil graag naar bed en krijgt daar nog een flinke bloedneus, het was ook wel een heftige dag vandaag. Op TV zien we dat we in een hittegolf zitten, met temperaturen rond de 35°, daar hebben we op de fiets verrassend weinig last van. Binnen in het hotel wel: de muren houden de warmte goed vast en het wil ´s nachts maar niet afkoelen. Dit weekend gaan 7 miljoen Italianen op vakantie, dat wordt fijn op de weg.