Eynatten - Eupen

18,4 km 268m geklommen

Na een stevig ontbijt, waarbij we boter en stroop achterover drukken voor de tortillalunch straks, vertrekken we rond 9 uur.

Bij het afrekenen maak ik een praatje met de hotelier. Hij heeft meer aanloop sinds de Venntrilogie is vernieuwd en heropend. Hij vertelt dat de hoteliers ervoor gezorgd hebben dat er geen bagagevervoeroptie meer is. Dat kon voor hen niet uit. Als je echt niet met bagage wilt lopen, hoeft dat ook niet: alle etappeplaatsen zijn goed met elkaar verbonden door 2 buslijnen. Als je een half uur/3 kwartier bussen niet erg vindt, kun je alle etappes prima lopen vanuit bijvoorbeeld Eupen of Malmedy.

Het is stralend weer en na een paar honderd meter gaan de langemouwenshirts uit. 

We lopen door weilanden van dorpje naar dorpje. Het heuvelt licht en op de laagste punten kabbelen beekjes. Waar de meidoorns al bloeien, ruikt het heerlijk en zoemt het van de bijen.

In Raeren breng ik een bezoekje aan het keramiekmuseum dat daar in de burcht zit. Ze zijn nogal trots op dat keramiek. Het is veel vrij grof huishoudkeramiek in bruin of blauwgrijze tinten, en hier en daar zit er iets kunstigers tussen. Er liggen Venntrilogieboekjes, ik heb er al wel eentje gedownload, maar ik neem graag een echte mee. De route staat er in grote lijnen in beschreven, en elke local die de afgelopen 150 jaar iets voor de streek betekent heeft, wordt tot mythische proporties opgeblazen. Praktische info (waar slapen, eten, boodschappen doen?) ontbreekt geheel, daar heb je tenslotte internet voor. Pjotr wacht buiten op een bankje, die spaart z'n voeten. Stilstaan is killing voor zijn gevoelige onderdanen.

Na Raeren volgen meer dorpjes, weilanden en draaihekjes. De route is erg mooi aangelegd. In de bermen beloven bosbessen- en bosaardbeitjesstruiken  lekkers later in het seizoen.

Dan lopen we natuurreservaat de Hoge Venen in. Hier is het even uit met de pret: kilometerslang rechtdoor over een brede bosweg met aan weerszijden aangeplante dennen, de Ardennen op hun  saaist. Het is ook afgelopen met goedgeplaatste bankjes, en dat terwijl we wel aan een pauze toe zijn. Uiteindelijk gaan we maar op onze zitmatjes tegen een boom aan zitten. De eerste muggen vliegen sloom om ons heen.

Al snel mogen we weer een echt bospad op, met modder, bruggetjes en wortels, zonder fietsers, beter! We lunchen op een bankje in de zon maar vluchten daar na een kwartiertje weg: te warm! Even verderop vinden we er eentje met iets meer schaduw, aan een bosvijver. Op een tak in het water liggen zowaar een paar schildpadden te zonnen. Ik zet koffie met de nieuwe pocketrocket, die smaakt goed.

De laatste kilometers zijn mooi: heuvelend bos, uitzicht op mooie dalletjes en, zo zegt het boekje, de laatste stukken wei-met-hekjes. We komen Eupen aan de groene kant binnen en lopen langs speelweides, een openbare fruitgaard en bloemenweides. Een paar straten slingeren en dan bereiken we ons Vrienden op de Fiets adres, we kunnen naar binnen met de sleutel die in het sleutelkastje wacht en vinden verdere instructies in de mail.

Douchen maar! We zijn licht geschroeid, zonnebrand en DEET zijn thuis achtergebleven.