Ferme Libert - Robertville

17,3 km 743 hoogtemeters

Giateravond gegeten bij de buren. Prachtig uitzicht over de heuvels en hun hertenwei en 'echt' eten, zie de foto's. 

Na alweer een veel te warme nacht, elk hotel heeft de winterdekbedden nog in gebruik, prima ontbeten. Met versgemaakt roerei dit keer, en verder alles wat je je maar kunt wensen voor het ontbijt + datzelfde geweldige uitzicht. Het hotel heeft ons hart gestolen. Ergens in de vroege jaren 70 is het heel goed opgezet en ingericht en daarna hebben ze er goed voor gezorgd. De tegels in de badkamer dragen oranje bloemen en de wc is bruin, net als alle meubels. Alles is echter heel, schoon en ruim opgezet. De ramen zijn groot en het uitzicht ook hier prachtig, hoewel we geen officiële kamer met uitzicht hebben. Overnachting met prima ontbijt kost €90, een vriendenprijsje.

Het is meteen klimmen geblazen, hoewel we naar het veel lager gelegen Malmedy lopen. We gaan daar blijkbaar bovenover naartoe, via smalle bospaden langs steile hellingen, met af en toe uitzichten naar grazige heuvels. In Malmedy drinken we koffie bij een chique konditorei, we nemen daar ook een flink stuk quiche mee voor de lunch.

We klimmen Malmedy uit via een supersteile calvarieweg en maken boven een groepsfoto van een groep fietsende dames die in hetzelfde hotel als wij zaten vannacht. En verder heuvelt het, naar een enorme watertoren. Uit die watertoren komt een meer dan manshoge buis die kilometerslang langs het pad ligt. Er wordt aan/in gewerkt, we horen mannen naar elkaar schreeuwen. Het pad is kapot gereden, we lopen door glibberige rode modder. Voor ons niet zo erg, de groep Downies die we inhalen sopt daar echter op gewone sneakers doorheen. 

We verlaten de buis en lopen een kort stukje over asfalt door een gehucht op de heuvelrug. Al snel gaan we weer een smal wandelpad op. Kilometerslang volgen we nu smalle bospaden langs steile hellingen. We picknicken op één van de vandaag schaarse bankjes met weids uitzicht en stromend water diep onder ons. Steeds heuvelend bereiken we uiteindelijk de rivier. Het is de Bayehonne van gisteren. Dat is hier een woest kolkende stroom, we kijken onze ogen uit. 

Het is inmiddels een beetje nattig geworden, af en toe valt er een buitje. De regenjassen gaan aan, het is ook nogal fris. We vinden, net als er een wat venijniger buitje valt, een overdekte picknickbank en zetten daar een kopje koffie.

Nog een kilometer of 4 met 150m klimmen, het voelt als een hele klus. Het is zwaar vandaag: de talloze klimmetjea zijn steil en tellen aardig op. Die paadjrs delen we met veel andere wandelaars vandaag, en we zien regelmatig mountainbikesporen, hoe je hier kunt fietsen is ons een raadsel. Het is  weer heel mooi, zeker het laatste stuk langs de woeste rivier. Pjotr maakt foto's van een bijzonder pittoreske waterval die naast een keurig herbouwd middeleeuws kasteel naar beneden stort, en een video van het watergeweld waar we langs lopen. Een laatste zware klim brengt ons naar de stuwdam van Robertville, waar al het water dat de rivier vormt met veel geweld uit spuit en dondert.

Nog 1,5 km naar het hotel, en dat moet van  Pjotr over een glibberpaadje langs het meer ipv over de luxe stoep lamgs de weg. Om 4 uur komen we aan in het dorp, dat compleet verlaten lijkt. Het hotel is zo te zien in de jaren 80 met zo weinig mogelijk geld in elkaar getimmerd en daarna is er niets aan veranderd. Tegen de muren zit hetzelfde goedkope zeil als op de vloer en het plafond bestaat uit, hier en daar gehavende, systeemplaten. Het bed is wel goed gelukkig, laten we hopen dat dat ook voor het restaurant geldt. We zijn moe, in de route zaten 250 hoogtemeters mèér dan het routeboekje vermeldt, dat is wel een serieuze afwijking.