Eupen - Signal de Botrange/Waimes

28,1 km 595 hoogtemeters

Gisteravond aten we bij een Italiaan in Eupen. Bij het reserveren deed die nogal moeilijk, want 1 mei (druk, feestdag).  Behalve wat vaste klanten bleek het er erg rustig. De Italiaan bleek een Turk, de muziek was Spaanse kweelgitaar en het eten ok-ig. Op Google leek het de beste Italiaan van Eupen, de lat ligt er blijkbaar niet hoog.

We zijn vroeg thuis en brengen de avond lezend door. In de ochtend maken we kennis met gastvrouw Brigitte, die een lekker ontbijt voor ons klaar heeft staan. Leuk concept toch, Vrienden op de fiets. Ze laat ons de buienradar zien, in de loop van de middag drijft er een verontrustend heftige onweersbui over onze route...

Om 8.30 starten we de lange tocht van vandaag onder een blauwe hemel. We heuvelen Eupen uit, dat lijkt op meer heuvels gebouwd dan Rome.

We lopen lang door beukenbos met frisgroene blaadjes, eerst langs de rivier de Vesdre, en dan langs de Helle, die ons tot hoog in de Venen zal vergezellen. De eerste kilometers langs de Helle gaan over kleine, soms wortelige bospaden, dat is heerlijk. Er zit echter ook een stuk van ruim 5 km rechte bosweg in, dat maakt het lopen al snel saai. We klimmen voortdurend, maar vooral via vals plat, dus dat kost weinig moeite. Op de bosweg komen we een meute van meer dan honderd mountainbikers tegen, die allemaal met blije snoeten op via het vals plat naar beneden fietsen.

Bankjes zijn dun gezaaid vandaag, onze eerste pauze hebben we op zo'n beetje de lelijkste plek van de dag. Voor de lunchpauze treffen we het beter, een bankje aan een kabbelend beekje. Goed dat we dat kozen, de picknickbank even verderop staat onbereikbaar diep in de modder. Het betrekt langzaam maar zeker, en in de verte horen we het rommelen. Het koelt ook af, en we trekken de ultralichtgewichte Senchi-hoodies aan die Pjotr op internet heeft gevonden. Ze zijn licht, warm, ademend én spuuglelijk. Wanneer ik de mijne draag barst Pjotr te onpas en te onpasselijk uit in Olifantje in het Bos. 

We sluiten de lunch af met koffie. @Nico: de pocketrocket is een klein vinnig gasbrandertje waar je in een paar minuten een plens water kookt voor koffie, thee of aan te lengen hikersfood, zie ook de foto.

Direct na de lunch draait het pad de 'echte' Hoge Venen in. Kilometers lang lopen we over houten bruggetjes, afgewisseld met stukjes wortelige en modderige veengrond. Het gebied is prachtig: eerst staan ook mooie bomen, later hebben we weids uitzicht. Het begint wat harder te rommelen en in het oosten is het knap donker.

Tijdens de middagpauze gaan de regenjassen aan, ook tegen de koude wind, en doen we voor het eerst de regenhoezen over de rugzakken. Die bleken vorig jaar toch niet zo heel waterdicht. Goeie timing, want het begint te druppelen.

Nog 3 km te gaan naar het Signal de Botrange, het hoogste punt van België, en dan nog 3 tot het hotel. Het restaurant bij het Signal is dicht, want het is donderdag😬. Ze zijn er ook zwaar aan het verbouwen, dus of het andere dagen wel open is, is de vraag.

We beklimmen een raar torentje dat ons naar 700m brengt, die hoogte haalde België net niet op eigen kracht. Ik mag de leuningen niet vasthouden van Pjotr, want ijzer en onweer. Dan is-ie dus wél voorzichtig met me.

De laatste loodjes zijn pittig: nog een paar kilometer kaarsrechte bosweg, dat vinden de voetjes niet meer zo lekker. Het wordt erg donker, we hebben gezien dat de ergste buien na vijven losbarsten. Om 5 uur komen we via de parkeerplaats vol bovenmodale bolides aan  bij het chique Domaine des Hautes Fagnes. De jeugdherberg ligt ernaast, maar hé, het is vakantie toch?

Terwijl het weer steeds slechter wordt, het bliksemt nu ook en regent hard, genieten wij van douche, thee en voetjes omhoog. De route was weer (bijna voortdurend) prachtig vandaag. Vannacht gaat het serieus regenen en dat houdr pas morgen in de loop van de ochtend op. Dat wordt dus laat uitchecken, we hoeven morgen ook maar 13 km.