Terug in Italië

Chioggia - Ferrara, 97 km, gem. snelheid 22km per uur.

Nadat we ingepakt hebben nemen we nog een laatste duik in zee. Gatver, wat vies: ondiep, modderig, lauw, dat lusten we niet meer na de Kroatische geneugten. Snel een douche eroverheen en op de fiets. De camping kost méér dan 40 euro. Wij laten onze verbijstering blijken over het feit dat wij net zo veel betalen als een caravan met voortent en auto en stroom, maar dat vinden zij heel normaal. Vooruit dan maar, we krijgen 5 euro korting, en ruim 37 euro armer vertrekken we.

Door vreselijk druk zondag-in-de-zomer-badplaatsverkeer worstelen we ons Chioggia uit. We nemen de drukke rode weg naar Loreo, zoeken in het achterland met de beroerde bewegwijzering hier is geen goed alternatief. Na Loreo is het nog flink zoeken tot we de Po bereiken, dan wordt het makkelijk: gewoon de weg over de dijk volgen.

Tim blijft maar verzuchten hoe zeer dit op NL lijkt. Kijk, dit lijkt wel de weg naar Heumen! In een dorpje aan de dijk lunchen we in de schaduw van een boompje en richten een waterballet aan bij een kraantje. Het is heet en plakkerig weer, we zweten als otters, zelfs Pjotr krijgt er last van. We drinken en drinken en drinken. En we schieten prima op, we rijden voortdurend meer dan 20km per uur, ondanks de lichte tegenwind.

Als we de echte Destra Po route bereiken na de brug van Polesella treffen we zelfs echte fiets-infrastructuur aan: wegwijzers, pauzeplekjes etc. We gaan een eindje voor Ferrara al van de route af om een flinke bocht af te snijden en vinden ook daar een echt fietspad, met bewegwijzering naar de camping, wat een luxe.

Om 16.05u bereiken we de camping, waar de mannen perse willen kamperen in het hoge gras. Vooruit dan maar... Als we ingericht zijn en gedoucht hebben (wat nauwelijks helpt, zo zweterig is het nog steeds) zoeken Pjotr en Petra de hele uitrusting uit: we gaan een doos spullen die we niet meer nodig hebben naar Lida sturen. Het wordt een hele stapel: waterschoenen, kaarten, boeken die we uit hebben, de hangmat, wel een kilo of 5 lozen we zo.

We eten deze avond in Ferrara, waardoor de kmtellers over de 100 km heen gaan. We zijn niet eens noemenswaardig moe!