Refuge le Storckenkopf - Thann

Dinsdag

24,3 km, 673 hoogtemeters, 1520m gedaald,  top 1424m  

We slapen lekker in het doodstille bos. 'S nachts hoor ik heel in de verte een uil, verder laat niets zich horen. Als we opstaan zien we wel dat het geluid dat we gistermiddag hoorden een mooie molshoop heeft gemaakt, knap, in de stenige bodem hier.

Om 7 uur worden we wakker, om 8.15 gaan we op pad. Het is stralend weer, aan 2 shirts hebben we genoeg. We beginnen vandaag met de klim van de Grand Ballon (1424 m), dat is 224 m hoger dan ons kampeerplekje. We lopen vlot  naar boven en hebben de top voor onszelf. Jammer dat het wat heiig is, anders hadden we in de zeer verte de Mont Blanc kunnen zien.

In het Maison d'Abeille, waar je van alles kunt kopen wat van bijen gestolen is én koffie kunt drinken worden we hartelijk ontvangen. De mevrouw stort de hele kaart over ons uit, te veel om te behappen, letterlijk en figuurlijk.  Koffie en taart gaat er wel in, en ze smeert een stokbrood kaas voor ons, is de lunch ook weer geregeld. Er zitten ook aardig wat fietsers die de Grand Ballon bedwongen hebben. Wij hebben die ook gefietst in 1989, op onze pré-huwelijksreis, we hadden er toen natte sneeuw in juli.

De route loopt verder door bloemenweiden, waar we de bijen aan het werk zien. 'S winters zijn dit skihellingen, de skiliften lopen als littekens door het landschap. De weg loopt ergens vlakbij, we horen er de eerste motoren, die verschijnen pas rond 11 uur.

We dalen verder af over een lekker pad door bossen, af en toe komen we er zelfs mountainbikers tegen. We passeren ook de plek waarvan we gisteren even dachten er naar door te lopen. Had ook gekund: vlak, rustig, niet direct aan de weg. Was wel nog een hele tippel geweest, de Storckenkopf was toch het beste idee. 

Als we even pauzeren komt de loopster die we gisteren al spraken ook weer langs, tot ziens maar weer! Een smal pad voert ons langs steile hellingen door een bos met veel ondergroei, varens maar af en toe ook een brandnetel die een kuit weet te vinden. Net als ik toe ben aan een pauze bereiken we de geplande pauzeplek: een oorlogsmuseum over WO1. Er is een mooie picknickwei waar hordes kinderen  van een jaar of 11, 12 vrolijk spelend hun lunchpauze doorbrengen. Ze hebben onbezorgd plezier met elkaar. Misschien dat het de dode jongens die hier allemaal liggen wat troost biedt.

Na de lunch is het nog een stukje klimmen naar de refuge du Molkenrain. Vooral het laatste stukje door een weiland is een gemene kuitenbijter. En dan hoeven we 'alleen' nog omlaag  de laatste 9 km naar Thann. Dat gaat goed, over brede en smallere bospaden dalen we vrij geleidelijk. Soms is het warm door de zon, dan weer koud door de wind. 

Als we bijna beneden zijn, komen we jonge militairen tegen. Ze lopen met volle bepakking naar boven: zwaar uitziende rugzakken, en een flink geweer dat met twee armen tegen de borst wordt geklemd, wat het lopen er zo te zien niet makkelijker op maakt. De grootste kerels dragen als extraatje iets wat er uitziet als een raketwerper. De mannen uit de kopgroep zien er moe uit, en wat er, soms kilometers, achteraan dweilt, uitgeput. Ze moeten blijkbaar ook nog leren navigeren, want sommigen vragen ons de weg.

We maken wat foto's bij de kasteelruïne boven Thann en klauteren dan via een afgesloten paadje (blijkt beneden) terug naar de GR5 en Thann in.

We bekijken de mooie kerk in Thann en halen een pelgrimsstempel bij de tourist information. We vinden ons b&b adres maar dat is een anoniem appartementengebouw waar 'les Myrtilles' niet te vinden is.  Hier heb ik geen zin in aan het eind van een pittige dag. Bellen lukt eerst niet omdat de telefoon geen provider kan vinden, dan weer wel. Ik krijg de gastheer aan de lijn die vertelt bij welke naam we moeten aanbellen. Die info had ik graag eerder gehad...

We krijgen 2 kamers in het appartement, ontbijten doen we morgen samen met Monique en Henri, die erg hun best doen.

Ik ga gelijk de boodschappen voor morgen doen, hebben we dat weer gehad. De super heeft zowaar goed brood en ik spot een dichtbij restaurant. 

Ik ben echt moe vandaag, de vele hoogtemeters, ook al zijn ze dan dalend, hakken er in. Zometeen eten en dan vroeg naar bed, morgen wacht er weer een mooie dag met veel klimmen en dalen.