Metz, rustdag 2

Vandaag onze tweede rustdag in Metz. Gisteren hebben we allerlei praktische zaken geregeld: alles wat we bij ons hebben is nu fris gewassen, we hebben onze voorraden aangevuld en zelfs een nieuw gastankje gevonden. En Pjotr's verjaardag gevierd met een fles champagne en lasagne van de traiteur.

We hebben, tijdens het Songfestival, flink gepuzzeld op de route van komende week, en die is helemaal rond. Hij ziet er relaxed uit: geen al te lange etappes en weinig hoogtemeters. Niet overal zijn campings. We zijn nog niet echt toe aan wildkamperen (of we zijn gewoon luxekonijnen) en hebben verschillende overnachtingen 'onder dak' geregeld.

Wat me niet gelukt is, is Pjotr te verleiden zich te laten behandelen door een barbier. Zijn snoet wordt nogal borstelig. Hij staat er echter op een echte pelgrimsbaard te laten groeien. Ik ben bang dat ik niet alleen op mijn voeten eelt krijg.

Vandaag zijn we de dag begonnen met een champagneontbijt, nadat ik bij de Marché Couvert een stokbroodje had gehaald. Stap twee was het bemachtigen van postzegels. Daarvoor moet je tegenwoordig naar een postkantoor: de Tabacs hebben die nauwelijks meer. Een postzegel is dus lastig te vinden én 3x zo duur als een kaart. Je moet wat overhebben voor oude tradities...

Na het ontbijt gaan we met onze pelgrimspassen naar de prachtige kathedraal, ze hebben er een mooi stempel voor ons.

In het Centre Pompidou zijn momenteel merkwaardig genoeg geen tentoonstellingen en daarom gaan we 'maar' naar het Musee de  Cour d'Or, met een collectie rond het Romeinse en Middeleeuwse verleden van Metz en kunst vanaf de Middeleeuwen. Het is gratis én verrassend mooi. En een eindeloos labyrint van maar liefst 3 kilometer (!) zalen, trappen en doorgangen, met meer suppoosten dan bezoekers om de weg te wijzen.

Ze gaan dicht rond lunchtijd, dat is pas goed werkgeverschap. Wij zoeken dan ook een terrasje om iets te eten, en verbazen ons over hoe druk het op al die terrassen is op een doordeweekse werkdag. 

Na de lunch stoten we in een park op een festivalterrein waar allerlei voorstellingen rond het thema 'Europa' plaatsvinden. Onder het motto: 'zeg 'ja' tegen wat je tegenkomt' kopen we kaartjes (malheureusement sans reduction 😀) voor de 'experience immersive' 'Danubia, miroir des eaux'.

De voorstelling is bijzonder: via geluiden, beelden en spel worden we meegenomen op een reis van 2888 km langs de Donau. We zitten met z'n allen  met blote voeten op de rand van een grote bak en worden regelmatig ingeschakeld als er gedweild of gedanst gaat worden. En bij welke voorstelling mag je als publiek nou natte dweilen naar elkaar gooien? 

Vanavond kook ik zelf: we raken restaurantmoe.

Gisteravond zagen we op tegen deze dag van 'hangen in de stad', dat heeft gelukkig heel anders uitgewerkt. Het wandelleven leek even heel ver weg, dat was oké, en het is goed morgen de rugzak weer om te hangen.

P.S.: Gisteren hoorden we dat Chantal helaas is uitgevallen met een botvliesontsteking. Volkomen onverwacht, ze was uitstekend voorbereid en getraind. Dat is dus geen garantie voor succes zo blijkt maar weer. Sterkte Chantal! Op de GR5 gaan we elkaar niet meer tegenkomen, wellicht een andere keer!