Maljasset - Fouillouse

Zondag

13,8 km, 430 hoogtemeters, top 1944

Voor het eten spraken we een paar Amerikanen die dezelfde etappe liepen. Ook zij hadden weinig plezier beleefd aan de afdaling, dus we griezelen samen even na. De Fransen waarbij we aan tafel geplaatst zijn hebben de alternatieve (en langere) afdaling via La Barge gelopen, die viel wel mee, zeiden ze.

Het eten is oké, ik moet wel bijvragen: de vegetarische variant van couscous met groenten en worstjes was couscous met groenten zonder worstjes, en dat was wat dunnetjes. 

Al rond achten wandelen we terug naar de tent, die op een heerlijk plekje aan de rivier staat. Ik zit nog een tijdje buiten aan het water, Pjotr duikt meteen de tent in. Verderop staan hier en daar ook tentjes. De nacht is fris,  rustig en donker, perfect.

Rond 7.15 krijgen we bezoek: een herder meldt dat zijn schaapskudde zometeen passeert en dat we beter in de tent kunnen blijven tot ze voorbij zijn, om te voorkomen dat we de honden op ons af krijgen.

Terwijl we onze spullen inpakken passeert de kudde inderdaad. Schapen gaan drinken in de rivier, kijken nieuwsgierig onze kant op en trekken dan door de heuvel op. Geen hond gezien (wel gehoord). We breken de tent op en lopen terug naar de refuge om daar te ontbijten,  tanden te poetsen en ons lunchpakket op te pikken. Dat alles in slow motion, de etappe van vandaag is kort en makkelijk.

De route loopt deels over de rustige weg door het dal, deels over paadjes langs de Ubaye, de rivier waar we ook aan gekampeerd hebben.  We kunnen dankzij een stukje asfalt voor de verandering onbezorgd om ons heen kijken. De kleur van de lucht varieert van diepblauw tot lichtblauw, het is weer stralend weer en een graad of 25, heel relaxed dus.

Tijdens onze vroege lunchpauze komt er van alles voorbij: mensen met een ezel (wandelen met een ezel is hét ding hier), een parapenter die om de rotsen zweeft, trailrunners, hikers, never a dull moment. 

Na de laaaange lunchpauze hebben we nog 5 km te gaan. We zien na de eerste bocht in de verte de Pont du Chatelet liggen. Die ligt ruim 100 meter boven de Ubaye en ziet eruit als een veel te klein krammetje dat 2 rotspartijen bij elkaar houdt. Vreemd idee dat we daar overheen gaan zometeen.

Dichterbij gekomen blijkt het een stevige en niet eens zo heel kleine brug, met een errug diep ravijn eronder. Vlak erna gaan we door een tunneltje, met 40 meter is-ie nauwelijks serieus te nemen maar wel de eerste autotunnel waar we doorheen moeten. Er is hier bijzonder weinig verkeer: de valleien lopen dood. Dat betekent ook: geen motorgebrul op een zonnige zondag in juli!

De GR5 zou de GR5 niet zijn als er niet ook geklommen moet worden, en ja hoor, de laatste 3 km mogen we nog 250m omhoog en 50 omlaag. In het bos waar zich dat afspeelt komen we hordes wandelaars tegen en halen we weer eens een ezel in.

Ondanks alle geteut zijn we al om 3 uur bij de gite, waar ik een 2-persoonskamer met eigen badkamer heb geregeld. De boel is net gerenoveerd en is ruim en fris. Met 0 vliegen in de kamer. Dat is buiten wel anders, daar wemelt het ervan. Bereik is er niet, we horen later dat de vaste lijn kapotgereden is, vandaar waarschijnlijk dat er ook geen WiFi is. 

Lekker douchen, een siësta, en nog tijd om een uurtje te lezen ook, het lijkt wel vakantie. Tijdens het eten zitten we, na enig gedoe omdat de tafelschikking niet klopt/een paar keer verandert, naast gezellige Zwitsers waar we Duits mee kunnen praten. Het eten is redelijk, de conversatie maakt het tot een leuke maaltijd.

Tegen negenen zit de dag er weer op. Alle apparaten zijn zo'n beetje maximaal opgeladen, dat is wel nodig ook want pas komende zondag slapen we weer 'onder dak', tot dan kamperen (op campings) of bivakkeren (bij gites/refuges) we.