Larche, rustdag

Dinsdag

Gisteravond op de camping gegeten, samen met de Amsterdamse buren. Zij kwamen uit Italië naar Frankrijk gevlucht omdat het in Italië (grens Piemonte-Ligurie) niet te harden was vanwege de vochtige hitte. Aan deze kant van de Alpen blijft het heerlijk weer: aangenaam in de zon, koel in de schaduw. Met gisteravond tijdens het eten zowaar een regenbuitje.

Tijdens het eten was het gezellig, daarna kregen de buren, hun tent stond een meter of 4 van de onze, ruzie. Een soort van fluisterend, maar toch zeer hoorbaar en gênant. Ze vertrokken vanochtend om 7 uur al, zodat we niet hoefden te doen alsof we niets gehoord hadden. Het deed ons wel realiseren dat we zelf eigenlijk nooit ruzie hebben en ons in grote harmonie naar het zuiden bewegen.

Ach, wat doe je op een vrije dag in de middle of nowhere? Allereerst de was: de handdoeken stinken, de sokken kunnen zelfstandig staan door de viezigheid die zich erin verzameld heeft, pyjama's en lakenzak zijn teveel nachten achter elkaar bezweet, om over de avonturen van de rest van de kleding maar te zwijgen. De simpele camping heeft een wasmachine en een droger, dus in anderhalf uur is de klus geklaard, terwijl wij weer wat hoofdstukken verder zijn in onze boeken.

Aan het eind van de ochtend lopen we naar een restaurant in de buurt, waar we stevig en lekker eten, met een glaasje wijn erbij. De lege accu gaat er in een stopcontact: met kamperen tot zondag in het vooruitzicht is het zaak aan energiemanagement te doen. Vanavond gaan we er weer eten.

Het is zaak wat aan te spekken: we zijn inmiddels allebei zoveel kilo's/centimeters afgeslankt dat onze broeken alleen met hulpmiddelen enigszins op hun plaats blijven (goed gezien Jacqueline!). Pjotr is enthousiast over deze ontwikkeling en denkt al na over regimes die ervoor moeten zorgen dat we eenmaal thuis deze vormen blijven behouden.

In het dorp is een epicerietje met een minimaal aanbod waar ik wat aanvullingen voor de lunch van morgen oppik, brood kunnen we op de camping bestellen. En dan hebben we wel zo'n beetje maximaal gebruik gemaakt van wat het dorp te bieden heeft. Ja, je kunt hier heel mooi wandelen, maar nu even niet. De rest van de middag brengen we lezend door bij de tent.

De vrouwen op de camping hebben emmers en teiltjes waar ze continu mee op en neer lopen, een merkwaardig en mysterieus fenomeen dat op veel campings opvalt. Ik heb kunnen vaststellen dat dit gedrag vooral plaatsvindt bij camper- en caravanbewoners. Nader onderzoek is nog wel nodig.

Ik breng ook de statistieken op orde. Van de 92 nachten die we nu op pad zijn hebben we er 41 in de tent geslapen en 51 elders, variërend van slaapzaal en trekkershut tot chique hotel. Hier in Frankrijk gaan er nog veel tentnachten bijkomen, hoe dat in Italië zal gaan gaat nog blijken.

Straks videobellen met de zonen, die om principiële redenen deze blog niet lezen. Iets met dat ze liever persoonlijk op de hoogte worden gehouden. Wie het snapt mag het zeggen....