Herimoncourt - St. Hippolyte

Maandag

26,3 km, 901 hoogtemeters, top 822 meter

Gisteravond aten we in de plaatselijke Kwalitaria, waar het talrijke personeel goed voor ons zorgde. Op de terugweg maar huis begon het te regenen, gelukkig hadden we de regenjassen mee. Toen we net thuis waren barstte het goed los: onweer en harde regen. Fijn om dan binnen te slapen!

Caroline, onze gastvrouw, zorgt ook voor ontbijt. We kletsen wat, en ze vertelt zelf vaak op het FIMU opgetreden te hebben, en daar zelf ook heen te gaan vandaag, grappig om dat te delen.

Tegen negenen beginnen we aan de eerste klim, Herimoncourt uit, terug richting de GR5 die we in Abbévillers weer oppikken. We pikken daar ook eten voor vanavond op, ook hier zijn winkels dungezaaid en/of dicht op 2e pinksterdag.

Het is vochtig door de regen van gisteren en het warmt best goed op vandaag, waardoor het wat benauwd wordt. Onze eerste pauze is aan een klein riviertje, 300 m verder blijkt een open café te zijn, kans gemist.

We klimmen en dalen verder door velden en heuvels en bereiken de Zwitserse grens. Da's wel cool, helemaal naar Zwitserland gelopen! De route loopt over de frans-zwitserse grens. Er staan overal grenspalen: als je die rechts voorbijloopt ben je in Frankrijk, links ervan is het Zwitserland.

We lunchen aan de rand van een enorme weide met veel bloeiende klaver, het zoemt er van de insecten. Voor het eerst vegen we teken van de benen, we moesten een stukje door erg woest onkruid. Op warme plekjes rijpen bosaardbeitjes, lekker zijn die!

Na de lunch volgt nog een lange klim, gelukkig vooral door het bos, in de zon is het behoorlijk warm. De GR5 is hier rommelig bewegwijzerd,  het is goed dat we Pjotr's GPS erbij hebben.

In een dorp vraag ik water aan mensen die buiten bezig zijn, dat gaat altijd goed. Een nieuwe klim volgt, naar een fort, dat toch nog 821m van de route af blijkt te liggen, da's ons te veel om.

We zitten echt in een nieuwe omgeving hier: het graniet van de Vogezen heeft plaatsgemaakt voor kalkbodems hier, de paden bestaan deels uit witte brokken steen die glad worden als ze nat zijn. Ook de bossen zijn anders, hier is veel meer ondergroei dan in de open bossen van de Vogezen. En het landschap is wat kleinschaliger, met kortere, maar ook méér klimmetjes.

Iets na vijven bereiken de camping, we hebben de pijp dan goed leeg. Veel hoogtemeters gemaakt vandaag én veel gedaald en ruim 26 km is ook niet niks na de bijna 34 van gisteren. We verwennen onszelf met een trekkershut op de camping, en blijven morgen nog een dagje hier. We liggen flink voor op ons schema en dit is een leuk dorp, dus het kan makkelijk.