Belfort - Herimoncourt

5 juni 2022

Zondag

33,9 km, 376 hoogtemeters, top 419m

Om 7 uur op, om 8 uur de deur uit, uitslapen bestaat niet in het lopersleven. We lopen door een stil Belfort, en iedereen die wel buiten is loopt met stokbrood of richting een bakker. Slalommend rond de festivalhekken verlaten we Belfort. We hebben een lange etappe vandaag, ruim 30 kilometer. Het is een verbindingsroute tussen de Vogezen en de Jura die zelf niet erg interessant is: akkers, hier en daar koeien, toch nog aardig wat bos, een stuk langs een riviertje/kanaal en een aantal dorpjes. En een TGV station dat als een ruimteschip in de middle of nowhere is geland. Er staan wat glimmende bedrijfsgebouwen bij, met plenty kantoorruimte te huur. 

De dag is niet saai en goed te doen door allerlei aardigheden:

In plaats van de voorspelde uren stromende regen hebben we maar een paar buitjes en hoeft de regenjas alleen op het laatst echt aan. Prima loopweer dus.

We vinden aardige rustplekjes: een overdekt terras voor de eerste pauze terwijl het druppelt, koffie en bankjes in een dorpje waar een brocante (rommelmarkt) bezig is, een fijn bankje aan het water voor de lunch, net goed allemaal.

We komen aardige mensen tegen:

Een boer stopt zijn tractor om te vragen of ik mijn skies verkocht heb. Ik denk dat ik hem niet goed verstaan heb maar dat is toch echt de vraag 🙂. We maken een praatje en hij vertelt over de brocante in het volgende dorpje en legt uit hoe we bij het fietspad langs het kanaal kunnen komen. Niet nodig, wel lief!

Een fietser houdt in en vraagt of we naar Santiago de Compostela gaan. Nee, dat niet, wel naar Rome. We praten nog even door en dan gaat hij weer op de pedalen. Op het fietspad mag maar 20 km/uur worden gereden omdat er ook gewandeld wordt, dat neemt gelukkig niemand serieus.

Her en der wensen mensen ons bonjour of een welgemeend 'bon courage'.

En zo wordt deze langste etappe tot nu toe een prettige wandeldag. Half zes bellen we aan bij het geboekte airbnb adres. Salomé, de dochter des huizes, doet open en zegt verbaasd 'o, is dat vandaag'. Geen probleem, de kamer is er klaar voor, en gauw zijn we allebei fris gedoucht. We zijn lekker moe maar verder ongehavend. Nog 600m lopen naar het dichtstbijzijnde restaurant, we hebben wel zin in een hapje!

Foto’s

1 Reactie

  1. Atie Monni:
    5 juni 2022
    We zijn zo gewend aan snelheid (auto, vliegtuig) dat je pas merkt wat afstanden echt zijn als je die lopend aflegt. Lijkt mij..Mooi als je dat kan doen!