Goumois (F) - Biaufond

Donderdag

21,3 km, 529 hoogtemeters, top 707 meter

Gisteravond samen met Linda, die heel stoer solo naar Rome loopt, gegeten in het Zwitserse Goumois. Da's aan de overkant van de Doubs. Het was erg gezellig en het begon al te schemeren toen we terug gingen naar de camping.

Het heeft een hele tijd geregend vannacht maar was niet al te koud.

Om 8 uur staan we op, gelukkig is het droog.  We zijn nog geen kilometer onderweg of het begint flink te regenen. Regenpakken aan dus. We lopen vandaag de hele dag strak langs de Doubs. Dat klinkt makkelijker dan het blijkt te zijn, zeker nu het nat is, is het goed opletten geblazen en mag je de aandacht geen stap verliezen. De eerste kilometers schieten daardoor totaal niet op.

Al na een km of 9 gaan we lunchen, nog niet halverwege maar wel bij een picknicktafel en in de zon. Ook in dit gebied zijn nauwelijks winkels, en die in Goumois was op woensdagmiddag en donderdag dicht, dus daar hadden we ook niks aan. We eten uit wat er in de voorraad zit: 2 vergeten gekookte eieren (hoera!), de laatste sneetjes brood en een zakje cashewnoten, beetje rare combi, maar het werkt. 

De picknickplek blijkt ook een ontmoetingsplaats voor slakken met grote huizen te zijn. Het wemelt ervan, en dat wordt nog wel erger, want ze hebben het druk met elkaar.

De route voert verder door het groenbemoste bos en met de rivier onder ons naar de Echelles des Mort, hele hoge steile trappen de rotsen af. Dan moet je dus wel eerst naar boven, over een goed te belopen weg dit keer.

Het uitzicht bij de trappen is prachtig: torenhoge witte krijtrotsen aan alle kanten, met onderin de bruisende rivier en overal groen. De afdaling van die trappen stelt niks voor.

Na de trappen hebben we nog een km of 6 te gaan. De eerste kilometers gaan over een smal pad door nog bemoster bos, met een stukje lager de rivier waar de ene stroomversnelling nog mooier is dan de andere en de rotsen aan de Zwitserse kant tientallen meters oprijzen.

Bij het stuwmeer van Refrain is het afgelopen met de watervallen: dat is een grote watervlakte, met bossen en weiden eromheen en een grote groep zwanen erin. We lopen een paar kilometer langs het meer en bereiken dan de grens met Zwitserland, in de vorm van een brug over het meer/de Doubs. Er staan flinke douanefiles, volgens onze gastvrouw doordat de Fransen ergens naar op zoek zijn.

We logeren vandaag noodgedwongen in Zwitserland en betalen de absolute hoofdprijs voor een simpele gite met gedeelde badkamer. Tja, er valt hier niks te kiezen....

Morgen door naar een camping en beter weer: het is behoorlijk fris nu.