Biaufond - Les Brenets

Vrijdag

24,4 km, 619 hoogtemeters, top 860 meter

We kaasfonduen in Biaufond, hoe Zwitsers kun je het hebben? We eten gezellig samen met Linda, Rita en Kees, de gite zit vol met Nederlanders. 

Knap moe duiken we in bed, onder een enorm dekbed, het bijna net zo enorme kussen gaat op de grond. Ik lees een bladzijde of 2 en geef het dan op, ik slaap als een blok deze nacht. Pjotr niet, die heeft hoofdpijn, te weinig gedronken vandaag denken we.

Om half 8 wacht het ontbijt, en wat voor eentje. Jus d'orange, fruit, enorme hoeveelheden kaas, vlees en jam en koffie en thee zoveel als je wilt. Het brood wat over is mogen we meenemen voor de lunch, dat komt goed uit, want ons brood is op. 

Onze gastvrouw geeft gouden tips over de route (let op, Wim!): die is namelijk omgelegd naar Zwitserland, wat een enorme klim scheelt en waardoor je nog langs iets van horeca komt. Je loopt 'm door in La Rasse (F) het bruggetje naar Zwitserland over te steken (daar staat net geen GR5 pijl, die wijst nog volgens de oude route Frankrijk in). Officieel steekt de GR5 daar over om nog een berg te pakken zodat je niet over de weg hoeft te lopen.  Die weg is echter rustig en biedt een handigeafsteker: ga na het bruggetje rechtsaf de weg op en volg die ongeveer een kilometer, je gaat dan door een tunneltje en komt bij een ijzeren poortje rechts van de weg waar je doorheen mag richting Maison Monsieur. Vervolgens loop je de rest van de dag langs de Doubs. Maison Monsieur is in renovatie en gaat pas 2e helft 2023 weer open, dus qua accomodatie heb je daar nu nog niks aan.

De wandeling die we gisteren verwacht hadden krijgen we vandaag: heerlijk relaxed langs de Doubs zonder al te veel hoogteverschillen, over een veel beter pad dan gisteren, en in prachtige natuur. Rechts onder ons stroomt de Doubs, links boven ons torenen de prachtigste rotsen. Overal om ons heen is het bos en mos met het zonlicht van vandaag bijna lichtgevend groen. 

Er staat een picknicktafel als we een appeltje willen eten en er is een cafeetje tijdens de lunch. Niet dat dat open is, maar een glas koud appelsap weten we nog wel los te peuteren. 

Na de lunch is het even klimmen geblazen naar een enorme stuwdam, daarna lopen we kilometers langs een doodstil stuwmeer met steile stenige oevers. De rotsen op links blijven even mooi. We schieten goed op en bereiken al vlot het volgende hoogtepunt: een waterval die de Saut du Doubs heet. Hij was behoorlijk hoog inderdaad, maar beter te zien vanuit Frankrijk dan vanuit Zwitserland. 

Het cafeetje dat daar vlakbij ligt, slaan we maar over, we zijn er al bijna. Na een paar km asfalt door het bos bereiken we het dorp. We doen er boodschappen bij het enige winkeltje dat morgen 'wegens speciale omstandigheden' helaas dicht is en bereiken al ruim voor vijven de camping. Er is een gezellig tentenweitje met plenty tafels en stoelen, wat een luxe!

We hebben vandaag samen met Linda gelopen, Rita en Kees komen een uurtje later ook aan, kamp Holland is weer compleet.