Brunissard - Ville-Vieille

Donderdag

Samen eten was erg gezellig, grappig dat je dezelfde ervaringen hebt als iemand die je helemaal niet kent omdat je hetzelfde avontuur bent aangegaan. Net na zonsondergang zijn we terug bij de tent. De nacht is stil en donker, daar houden we van. Gelukkig worden er geen kampvuurtjes gestookt, we zagen daar veel resten van maar dat lijkt niet zo'n goed idee in dit droge bos.

Vanochtend slapen we uit: we hoeven maar 13 km en kunnen pas om 4 uur bij ons volgende adres terecht. We eten eigen muesli in de grote tent en scoren daar koffie bij. Echt een lekkere camping dit, fijne sfeer en zeeën van ruimte.

De eerste kilometers gaan over asfalt, asfalt van de weg naar de col d'Izoard. We hebben hier in 1989, op onze pré-huwelijksreis dus gefietst, grappig idee. Ook nu zoeven danwel zwoegen er veel wielrenners voorbij. 

We mogen al gauw van de weg af, een zandpad in dat hoog boven de vallei uit klimt, ook vandaag moeten er wat hoogtemeters gemaakt worden. Gisteren zijn we ergens de 50.000e hoogtemeter gepasseerd, dat zijn ruim 6 Everesten op elkaar! 

Bij een meertje en een picknickplek strijken we neer voor de appeltjespauze, waar we aansluitend meteen lunchpauze van maken. Er staat een ambulance met daarin, aan de schoenzolen te zien, een gekapseisde wandelaar. De ambulance rijdt de berg af, komt achteruit de berg weer opgereden, er wordt gebeld, geel hesje gaat aan en helm gaat op en er wordt gewacht. Op de helikopter, die een minuut of 10 later arriveert.

Een meisje van een jaar of 12 wordt uit de ambulance gedragen en met een mevrouw, vast haar moeder, afgevoerd. Het ziet er niet al te ernstig uit. Tja, niet alleen bij de Vierdaagse vallen wandelaars uit 😢.

Het bos waar we picknicken voelt heel zuidelijk aan: hoge naaldbomen met veel licht ertussendoor en een grassige bodem. We dalen door dit mooie bos af, het pad is heel wat minder mooi: gruizig, zanderig en onhandig steil. Het spuugt ons uit op de smalle en drukke doorgaande weg naar Château Queras, waar we na een paar honderd meter gelukkig weer vanaf mogen.

Het gaat steil naar beneden naar een riviertje, dat we nog 2.7km mogen volgen tot Ville-Vieille. De zandweg naast de riviertje heuvelt er natuurlijk lustig op los, het moet allemaal niet te gemakkelijk worden. Het is flink heet nu, dus we vinden het niet erg dat we de rivier nog een keer kruisen. Verderop ligt een bruggetje, maar Pjotr denkt dat er dwars doorheen misschien ook wel kan...

In Ville-Vieille is de gite snel gevonden. We hebben een eigen kamer daar, en een grote ook. Douchen, en dan de tuin in om het laatste stuk naar Nice te plannen. Het is een hele puzzel, maar we krijgen 'm gelegd: op donderdag 4 augustus denken we de Middellandse Zee te bereiken!