Zoeven in de zon

Rustdag Orebic.
Kalm dagje, beetje zwemmen, beetje was, beetje internetten, morgen weer actie!

Rustdag Orebic.
We gaan kanoën vandaag. We staan vroeg op en lopen een half uur naar de afgesproken plek. Om 9.00u worden we door Zoran opgepikt voor onze glasbodemkanotocht. Via een tussenstop brengt hij ons naar de kanoplek, waar we, samen met een Amerikaans gezin, in onze kano's stappen.

Pjotr en Otto varen samen, en Petra en Tim, beide teams varen prima. We zien de zeebodem, met heel veel zee-egels, visjes en zeekomkommers (denken we) onder ons voorbij glijden. Op een eilandje pauzeren we om een klooster te bezichtigen, een duik te nemen en te picknicken.

Na de kanotocht brengt Zoran ons naar het stadje Korcula, een heel mooi klein oud stadje waar weer menige foto gemaakt wordt. Weer een andere boot brengt ons terug naar Orebic, waar we wederom dineren bij Babilon. Na een kersenpitspuugwedstrijd op de pier gaan we naar het internetcafé om te kijken of het nu lukt weer wat foto's op de site te zetten.

Vrijdag 24 juni
Orebic - Vela Luka, 50km, gem. snelheid 14,9km per uur, 740 hoogtemeters.

Vandaag fietsen we over het eiland Korcula heen. We nemen de passagiersferry naar Korcula, die is sneller en komt op een handiger punt aan dan de grote autoferry. Vanuit Korcula-stad, die we gisteren al bezichtigd hebben, begint meteen een steile klim.

Otto klaagt over hoofdpijn, dat komt waarschijnlijk omdat zijn helm te klein wordt voor zijn grote hoofd. Gelukkig leiden de enorme spinnewebben langs de kant van de weg hem af. Ze zijn soms wel een meter in doorsnede, met een spin van bijbehorende afmetingen in het midden.

Korcula is groen en bebost, en lekker warm. We klimmen en klimmen, en weten ook nu niet waar de klim zal eindigen. In een klein dorpje drinken we cola bij een goed gecamoufleerde supermarkt, we ontmoeten daar ook weer de 2 Tsjechen die we al eerder zijn tegengekomen. Zij lessen hun dorst met halve liters bier.

We klimmen verder tot 475m hoog in de heuvels en zoeven dan weer omlaag over de wederom prima en nu ook heerlijk rustige weg. We lunchen in een van de dorpen, waar we een open cafeetje vinden. Er liggen flinke dorpen op dit eiland, maar hun inwoners zijn nergens te bekennen. Ook de Tsjechen schuiven weer aan, zij lunchen met meerdere halve liters bier, en steken er een sigaretje bij op. Zij hebben een veel gedetailleerdere kaart dan wij, met hoogtelijnen, en we zien tot onze opluchting dat na dit dorp weinig klimwerk meer te verwachten is.

Dat blijkt te kloppen, maar nu wakkert helaas de tegenwind aan. Nou ja, dat geeft dan in elk geval weer wat verkoeling! Pjotr heeft het zwaar, nog steeds te veel bagage achterop. In Vela Luka hebben we echt geen zin nog 6 km door te ploeteren naar de camping verderop, en besluiten we een kamer te huren.

Een bemiddelingsburo laat een appartement zien waar Otto zo enthousiast van wordt dat we er geen nee meer tegen kunnen zeggen. Dat willen we ook niet want het ziet er prima uit: 2 slaapkamers, badkamer en woonkeuken voor 40 euro per nacht, en vlakbij het centrum.

Ook in werkelijkheid blijkt het er zo goed uit te zien. Otto is door het dolle heen en wil er wel langer blijven dan 1 nachtje. We verzamelen de zwemspullen en vertrekken naar een hotel even verderop waar een strand is, en ook een hotelzwembad waar de jongens niet meer uit weg te slaan zijn. Ze kunnen eindeloos spelen in het water en op het strand en krijgen daar ook na al deze weken geen genoeg van.

's Avonds bakt Pjotr pannenkoeken op ons eigen fornuis, en genieten we van de luxe van een tafel met stoelen, een bank en echte bedden.