Verassende barretjes en barre wegen.

Rustdag Baia Domizia.
Het is weer stralend weer. Tijdens het ontbijt wemelt het van de hagedissen. Er rollebollen er zelfs 2 vechtend of spelend door de tent. We brengen het grootste deel van de dag in de palmentuin bij de zwembaden door. Ja, het is afzien zo'n reis!

Aan het eind van de dag zijn we niettemin blij dat we morgen weer kunnen fietsen. We zijn nu een week onderweg, maar het lijkt al veel langer. Het smaakt naar meer, zeker met al dat mooie weer en de goede campings die we treffen.

Baia Domizia - Pozzuoli, 76km, gem. snelheid 19,3km per uur.
Voor 10.00u vertrekken we, ruim € 78,00 lichter voor 2 nachtjes kamperen. We betalen, zoals wel vaker, voor een plek met auto en stroom. Er valt niet te onderhandelen op deze onpersoonlijke camping, in Terracina lukte dat bv wel.

We trekken het achterland in, weg van de drukke kust. We rijden een stukje over de Via Appia Antica, ooit aangelegd door de Romeinen. In Mondragone raken we het spoor bijster. We missen de weg naar Cancello en belanden via een mooie weg in Falciano. In de bar daar bestellen we cola, waarop de barman ons gelijk een fles van 2 liter met 4 plastic bekertjes voorzet. We drinken 'm helemaal leeg. De jongens mogen gratis tafelvoetballen en de cola kost slechts € 2,00.

De route naar Cancello staat nu wel goed aangegeven en wordt ook steeds drukker. Veel razend en vaak enthousiast toeterend verkeer. Het went. Na het chaotisch Villa Literno, vol geparkeerde auto's en met veel kuilen en hobbels in de weg, zakt het tempo in. We krijgen vals plat.

Na 50km zoeken we toevlucht tot een bar langs de weg voor een lunch. Tot onze verbazing bevindt zich achter de bar langs deze stoffige weg een groene oase met grasvelden, palmen en fonteinen. We eten pizza, drinken liters water en bewonderen het bruidspaar dat net arriveert en naast ons tafeltje de bruidsfoto's laat maken. De bruid is erg zwanger en de bruidegom kijkt alsof hij er eigenlijk niet bijhoort.

Tijdens deze lunch past de barman op onze fietsen, hij is erg bang dat deze gestolen worden. Hij was ronduit verbijsterd toen hij hoorde van onze plannen.

Verkwikt verlaten we de oase en gaan we weer de weg op. In Qualiano knalt Petra zo hard door een van de vele kuilen in de weg, dat een van haar tassen eraf vliegt. Gelukkig geen schade. We ploeteren voort over erg hobbelige en volgeparkeerde bebouwde kom wegen. Regelmatig vragen we de weg, lang niet alles staat goed op de kaart en de bewegwijzering is gebrekkig.

In Pozzuoli dalen we ten onrechte af tot de haven. 3km klimmen later bereiken we de camping, gelegen in de krater van de vulkaan Sulfatara. Helaas gaat het zwembad pas over 2 weken open. We nemen dus maar een koude douche. We zijn moe.

Als de tent staat bekijken we de andere kant van de krater die nog actief is. Het stinkt ontzettend naar zwaveldampen die overal uit de grond puffen. Als de wind later gaat liggen, ruiken we zwavel in onze tent. We ontmoeten andere fietsers, Italianen op weg naar Sicilie.

Na een bezoekje aan het naastgelegen restaurant, duiken we het bed in. Pjotr en Petra zijn erg trots op de jongens. Ze hebben weer prima gefietst vandaag, ondanks de hitte en drukte om hen heen.