Richting Alpen

Rustdag Vassena.

Na een korte nacht, die pas begon nadat de (Ned.) buren eindelijk uitgekaart waren, breekt de zondag aan. Het meer ligt er grijs bij, zoals wij dat gewend zijn van Italiaanse meren. De zon zien we vandaag niet of nauwelijks. Na het ontbijt spelen de jongens in het water, Petra en Pjotr lezen. We klaverjassen veel vandaag en het is gezellig. Tam dagje wel.

We eten ´s avonds krijsend dure pasta even verderop. Tja, je betaalt voor het uitzicht, maar in dit geval is dat hetzelfde als vanuit onze tent... Hoewel Otto het goed naar zijn zin heeft, wil hij óók graag thuis zijn, niet zo gek na 2 maanden reizen. Gelukkig wil hij wel per sé fietsend thuis komen en hij bedenkt ambitieuze schema´s: 900km in 18 dagen bv. Tim heeft minder haast: hij vindt het prima zo.

De jongens dollen een hele tijd in de tent en besluiten dat ze in aaneengeritste slaapzakken willen slapen. Succes daarmee! Nadat we de buren erop gewezen hebben dat het inmiddels middernacht is en zij érg hoorbaar zijn, wordt het stil.

Vassenna - Borgonuovo, 62km, gem. snelheid 18,5km per uur.
Vannacht is er nog een buitje gevallen en ook tijdens het ontbijt vallen een paar druppels. Naar Bellagio is het eerst vlak, maar dan volgt toch nog een aardige klim met bijbehorende afdaling. Bellagio is mooi: chique villa´s en hotels met prachtige tuinen.

We pakken de boot naar Varrena aan de oostzijde van het meer. De eerste km´s langs het meer moeten we door een aantal kleine tunneltjes heen, niet echt gevaarlijk, wel onrustig met het autoverkeer hier. Het is niet echt druk, maar stroomt wel voortdurend langs. We zijn erg blij met onze goede verlichting. Pas bij Colico wordt het echt druk op de weg. We lunchen bij het station.

Hierna volgen nog 10km op een soort verlengde snelweg, smal met heel veel (vracht)verkeer. En 2 tunnels waar we als fietsers gelukkig omheen moeten. Deze omweggetjes zijn plotseling heel mooi: door verstilde dorpjes langs een spiegelend meer tussen steile beboste bergwanden. Na de tunnels volgen nog een paar km van die rotweg, dan gaan we linksaf via Era en Mese naar Chiavenna.

Eerst door een breed dal, later langzaam stijgend, waarbij we regelmatig bergstromen oversteken die Tim heel mooi vindt. Hij heeft oog voor de omgeving en geniet ervan. Otto reciteert ondertussen voor zichzelf de stukgelezen Donald Duck pocket uit zijn hoofd.

In Chiavenna zien we op de rotonde (die we morgen weer nemen, en dan richting Splügen) de camping al aangegeven. Nog 3km klimmen en dan zien we ´m, links van de weg, vlakbij mooie, grote en luidruchtige watervallen.

De jongens gaan tafeltennissen met (hier ruimschoots beschikbare) andere NL kinderen terwijl wij de tent opzetten. Wij zijn moe. Hoe zal dat morgen gaan, de grote pas over? Als de tent staat lopen we nog even samen naar de waterval (Aquafraggia), waar we van de camping op uit kijken. Hij blijkt van dichtbij nog mooier te zijn, uitmondend in een schattig speelriviertje in een parkachtige omgeving. De jongens klauteren enthousiast door het water.

We eten pizza aan de overkant: de enige winkel in het dorp is vandaag dicht. Heerlijke pizza, terwijl er een flinke regenbui naar beneden slaat. Voor het eerst sinds lang hebben we echt honger, we bestellen nog frites bij na de pizza en ook die gaan grif op. Dan vroeg naar bed. We zijn erg moe en de slaapomstandigheden zijn ideaal: koel, een ruisende waterval achter ons, rustige camping, zacht gras.