Langs de Amalfitaanse kust

Rustdag Sorrento.

De dag begint erg vroeg: om 5.15u worden we gewekt door een huilende peuter, die niet meer stil wordt. De jongens slapen er gelukkig doorheen. Even na 7en horen we vreemd geritsel achter onze tent. Het blijkt dat werklieden er een trapje aan gaan leggen. Als er ook een cementmolen naast onze tent verschijnt en een indrukwekkende hoeveelheid cement aangevoerd wordt, besluiten we om snel te verhuizen naar een beter plekje dat inmiddels vrij gekomen is.

Dat blijkt een verstandig besluit. Er wordt hard gewerkt en de stoffige plek wordt nog véél stoffiger. Petra doet een handwasje, terwijl Pjotr de tent verplaatst. De rest van de ochtend en voormiddag brengen we aan de rand van het mooi aangelegde zwembadje door. De jongens genieten.

Na de siësta gaan we Sorrento in. Een echte, vrij deftige, toeristenstad. Met veel groen en een prettige sfeer. En héél veel internet-points, dank zij de aanwezige Amerikanen ongetwijfeld. Een mooie kans om de site weer bij te werken. Het lukt helaas weer niet om te reageren op de bijdragen in het gastenboek. De jongens willen runescapen, maar dat lukt ook niet. De rest lukt tot zover wel. We gaan nu proberen of het lukt foto's te plaatsen. Of dat lukt... En ja, het lukt. Best omslachtig allemaal, maar het resultaat mag er wezen, vinden wij!

Sorrento - Praiano, 40 km, gem. snelheid 14km per uur, 650 hoogtemeters.

Vandaag de Costa Amalfitana. Spannend! We staan op tijd op en klauteren al rond 9.00u de camping Nube d' Argento af. Het is bewolkt vandaag, dat zijn we niet gewend. We zijn er blij mee: de dag begint met een lange steile klim, die doen we net zo lief zonder zon.

We rijden het eerste stuk over een rustige weg, via Massa Lubrense en Termini naar St. Agatha. De weg is groen en kronkelt langs de kust, hoog boven de zee, met vaak verre uitzichten. Heerlijk om weer eens echt te klimmen, en dat in deze rust. De klim is pittig, 4 km lang 6 a 8 %. We redden het prima, ook de jongens, die geen kik geven.

Halverwege pauzeren we onder het wakend oog van de alomtegenwoordige Padre Pio. We drinken een enorme fles cola leeg, voor € 3 dit keer.

Het einde van de klim is nog knap steil, en dan bereiken we de echte kustweg. Hoera, het is er rustig! We waren bang voor druk verkeer, maar dankzij een vrije dag voor de Italianen en de afsluiting van de snelweg van Napels hierheen net vandaag boffen we. De zon is inmiddels ook weer doorgebroken.

De weg is werkelijk prachtig. Overal prachtige begroeiing op ingenieus aangelegde terrassen, steile rotswanden naast en onder ons, een fantastische blauwe zee met prachtige baaien en dorpjes tegen de hellingen aangekleefd. De weg is breed genoeg, en van prachtig glad asfalt. Wie ons in wil halen, heeft daar plaats genoeg voor, en neemt ook de tijd, het voelt er veilig.

We stoppen regelmatig bij uitkijkpunten om te genieten van het uitzicht. Je moet er echter niet naar beneden kijken: daar zie je onvermijdelijk een enorme puinhoop: Italianen laten alle rotzooi die ze niet meer nodig hebben, en dat is veel, vallen waar ze staan.  Dus op elke mooie plek ligt ook rotzooi, zonde.

Rond 12.30u bereiken we Praiano al, waar we camping La Tranquilita vinden omdat we weten dat-ie bij hotel Continental hoort, dat ie er is, staat nergens aangegeven. We vinden een prachtig  plekje op een terras, 50 m lager slaat de zee tegen de rotsen.

Ons plekje ligt precies 100 traptreden lager dan de weg, dat is dus een heel gezeul met 12 fietstassen, 2 tentzakken 2 matjes en een stuurtas. Gelukkig kunnen de fietsen boven blijven staan, bij de kippen en konijnen in de moestuin.

Lam van de hitte zetten we de tent op. We slepen ons naar een nabijgelegen baai met strandje en restaurants en recupereren daar al snel bij een heerlijke lunch. We zwemmen een tijdje in zee, en koken 's avonds zelf: we hebben een tafel en stoelen bemachtigd op het campinkje, en er is zelfs een bankje waar uitstekend op te koken valt. We voelen ons erg rijk, en genieten van de luxe!

De camping doet zijn naam eer aan: eindelijk weer eens een rustige nacht. Hij kost dan ook € 50, een waarlijk Amalfitaanse prijs!.