Het komt altijd goed...

Lauterbourg (Fr) - Altrip (D), 103 km, gemiddelde snelheid 19,3 km.

Pjotr wil de jongens uit laten slapen, we vertrekken daarom pas rond 10.30 uur. In Lauterbourg, een ville tres fleurie (de jongens zijn opgetogen, deze verdient een hoofdprijs!) kopen we voor het laatst Frans brood, zometeen gaan we Frankrijk uit om de reis in Duitsland te vervolgen.

We zoeken ons een weg door het F-D grensgebied en vinden na enig gezoek de juiste route. We rijden door bossen en langs groene velden terwijl een paar kilometer naar het oosten het grote Karlsruhe ligt, waar nu nu dus pijnloos voorbijrijden. Het is koud en grijs, we hebben nu zelfs allemaal onze warme sokken aan!

De route volgt weggetjes die we zelf nooit verzonnen zouden hebben, dwars door een containeroverslagbedrijf bijvoorbeeld. Door het grauwe weer komt het groene landschap onvoldoende tot zijn recht. Gelukkig hebben we weer wind in de rug, en schieten we lekker op. We rijden weer vooral langs ooijbossen, met hoge bomen en veel groene meertjes, en dijken met mooi bloeiende bloemen. En bijna voortdurend over prima fietspaden, we raken helemaal gewend aan autovrij fietsen zo, wat een luxe toch!

In Germersheim is het weer slingeren en zoeken, de bewegwijzering is hier in Duitsland niet zo feilloos als in Frankrijk, vreemd genoeg. Tot grote vreugde van de jongens besluiten we te lunchen in een Gaststatte, 17 graden is te koud voor een picknick, vinden we. Pjotr sluit er vriendschap met de stamgasten en we maken een praatje met een gestrande NL fietsster die veel meer pech heeft gehad dan wij.

De volgende halte is Speyer, waar we zowaar een fietsenwinkel met kleding vinden. Otto vindt een setje fietsbroek + shirt waar hij helemaal verliefd op wordt, de slimme verkoopster vertelt de prijs van het geheel pas als Otto het al aanheeft en echt niet meer zonder kan. Het fijne emsemble kost goudgeld. Ja, topkwaliteit mevrouw, en hij kan het zeker nog 2 jaar aan en dan kunt u het zeker nog doorverkopen (wie biedt???). Als een echte moeder ziet Petra een paar losse naadjes, de 20% korting die ze daarmee binnenhaalt (gebe ik sonst nie! benadrukt de verkoopster) en Otto´s gelukzalige blik maken de aanschaf acceptabel.

Voor Tim is er helaas geen leuk shirt meer, misschien verderop? Even verderop staat de prachtige Dom van Speyer, het eigenlijke doel van ons bezoek aan deze stad. De Dom wordt mooi verlicht door de stralende Otto, die zijn nieuwe kleren strelend rondloopt, wachtend op complimenten van, van, ja, van iedereen eigenlijk. De Dom is heel bijzonder, heel hoog en licht én heel Romaans. En er klopt iets niet aan de facade....

De middag is al een heel eind heen als we Speyer weer uitrijden. De wind is helaas gedraaid naar NW, schuin tegen dus. Er vormen zich nieuwe regenbuien die we om ons heen neer zien komen, zelf houden we het nog droog. We rijden een keer goed fout en moeten kms terug terwijl het begint te regenen.

Het is tijd om op zoek te gaan naar de camping, die in recreatiegebied Blaue Adria moet liggen. Na het nodige heen en weer rijden vinden we ´m, en voor het eerst deze reis voelt een camping helemaal fout. Er lopen brallende pubers rond en te veel types laten er hun bierflesjes uit. Er wordt ongegeneerd in de struiken gepiest. Maar ja, het is wel al 18.00u. Een bui komt kletterend naar beneden en tijdens het schuilen besluiten we toch verder te gaan, de volgende camping is maar een paar kilometer verderop. De jongens klimmen mopperend weer op de fiets, zij hebben het inmiddels ook wel gehad.

De volgende camping blijkt een verenigingsterrein te zijn, en nadat we er 3 rondjes hebben gereden om de parkwacht te vinden en de volgende bui over ons heen is geslagen wordt ons uitgelegd dat het echt niet toegestaan is ons er te laten kamperen. Maar even verderop is nog een camping, daar moeten we het maar eens proberen.

Dat is dus weer zo´n verenigingsterrein. Het is inmiddels 19.00u, we hebben ruim 100 km op de teller staan en het is nat en koud. We vragen aan 3 dames waar we toestemming kunnen vragen er te kamperen, maar ze geven ons weinig kans. Pjotr begint een tirade over dat we een plek moeten hebben en dat deze campings in het boekje staan en dat de kinderen moe zijn, terwijl de arme dames toch echt geen blaam treft. Eén van hen snapt wat we bedoelen, ze heeft zelf veel gekampeerd en biedt ons een plekje in haar tuin aan. Redding!

Als we bij haar huis aankomen mogen we kiezen: het natte gras of de droge logeerkamer. Dit geweldige aanbod grijpen we met beide handen aan. We krijgen een hele verdieping met badkamer voor onszelf, terwijl buiten de volgende bui neerslaat. Na een warme douche slepen we ons om 20.30u het dorp in, waar we, alweer geluk, een prima Griek vinden waar we lekker, en warm, eten.

Als we terug komen nodigen Birgit en Michael ons uit voor een glaasje Pfalzer wijn, en het wordt knap gezellig en laat. Birgit is geschiedenislerares en weet veel te vertellen over de omgeving, dat geeft wat we gezien hebben extra reliëf. De facade van de dom is inderdaad later herbouwd.