Drielandentocht

Rustdag Bad Ragaz.
De was, boodschappen, zwemmen in een zwembad, klaverjassen: de dag is zo voorbij. We verhuizen de tent naar een aanzienlijk mooier plekje dat vrijkomt, naar later blijkt is die plek vanaf morgen gereserveerd (dat is toch echt aangegeven op het mededelingenbord bij de receptie, alsof wij daarop kijken...), dus als Tim´s hand het toelaat gaan we morgen verder.

Aan de picknicktafel praten we een tijdje met een Zwitserse Peter, die met zijn 2 zonen (8 en 10) voor het eerst aan het fietsen is en zeer geïnspireerd raakt door onze onderneming: dit kan dus echt met kinderen? Hij heeft arnicadruppels voor Tim, die moeten helpen de zwelling tegen te gaan.

We proberen te koken vóór het gaat regenen, maar dat mislukt. We krijgen de bui net over ons heen als de pasta begint te koken. Bij het transporteren van de pan naar de luifel (die hadden we gelukkig ook opgezet met de verhuizing) ontsnapt de pan met kokende pasta aan de pannengreep en valt de inhoud over onze, gelukkig net schoongemaakte, picknickmatjes. Alles teruggeschept en toch maar opgegeten, vrolijk is het kampeerdersleven... Tim´s hand trekt gelukkig goed bij, we gaan morgen zeker fietsen.

Bad Ragaz-Altenrhein, 74km, gem.snelheid 20km per uur.

We laten de jongens uitslapen en staan pas om 8.30u op. Het is grijs weer, fris, en het druppelt als we de tent afbreken. De jongens gaan kaarten in de gemeenschapsruimte, dan blijven ze lekker droog.

Rond 10.15u vertrekken we, onder een dreigende hemel. Het valt niet mee uit Bad Ragaz te ontsnappen, en tegen de tijd dat we de goede richting te pakken hebben, regent het. We zien de eerste aap: over het hek van het dierentuintje. Hoewel het niet voor het eerst regent, fietsen we wel voor het eerst (!) met de regenjassen aan, langs de Rijn, met wolkenslierten om de bergen om ons heen.

Nu schiet het lekker op, ondanks de, natuurlijk, tegenwind. Kilometer na kilometer rijden we over de Rijndijk, al snel over de oostelijke oever, nét wat verder van de razende snelweg weg. In Vaduz doen we boodschappen voor 2 diners en een aantal broodmaaltijden en we schaffen een nieuw zakmes aan. Natuurlijk zo´n echte Zwitserse! Hij moet het geliefde Thiers-mes gaan vervangen, dat enkele campings geleden helaas is verdwenen.

In een Lichtensteins veld zien we een vos zitten, lekker op z´n gemakje. Na Vaduz volgen nog de nodige km´s langs de Rijn, waarbij we het hele zonnestelsel op schaal doorkruisen. Wat liggen Jupiter en de andere planeten ver weg zeg, Pluto zelfs op 2650m van de zon, da´s een eind lopen.

We picknicken op een heel mooi plekje tussen 2 stromen in het groen en uit de wind. We rijden verder over nu slingerende dijken. De jongens hebben weer een opperbest humeur en mogen af en toe voorop rijden tegen de wind in. Dat valt met name Otto niet mee.

Oostenrijk volgt na een heel mooi bruggetje over de Ill. We spreken kort met een paar NL ligfietsers en floepen voor de douane de brug over en aan de andere kant voor de Zwitserse douane weer een andere fietsdijk op. Ook daar rijdt het prima door. We besluiten de dijk te volgen i.p.v. de slingerende Benjaminse-route. Beetje saai, maar wel veilig en zeer goed opschietend, zelfs over grindwegen.

Bij Au komen we weer op de Rheinroute 2. Die maakt een rare lus van 25km naar Rorschach, maar er is ook een bewegwijzerde (voor fietsers!) afsteker. Die kiezen we. Het is een mooie doorsteek, we rijden door een heel groen dorp, langs bosjes, weelderige (volks)tuinen en mooie villa´s. Het fietspad heeft zelfs voorrang op de straten die kruisen!

Zo belanden we bijna vanzelf bij camping Idylle, naast de onwelriekende waterzuivering. De camping is vol, alleen trekkers mogen een nachtje op het sportveld. Het begint te regenen als we er aankomen, en dat blijft zo tot na het eten. We koken dus weer onder de luifel waar we nu wel veel plezier van hebben. Na het eten klaverjassen we. Otto is op, maar wil wél verder spelen. 

Als het zo donker wordt dat we de kaarten niet meer kunnen zien kappen we ermee. Onze binnentent, die open heeft gestaan, blijkt vergeven van de muggen, Pjotr helpt er maar liefst 16 naar de andere wereld. Ondertussen rukken buiten de slakken op, ze zijn met zeer, zeer velen en kruipen tegen binnen- en buitentent omhoog, jakkie!

We pakken alles zo goed mogelijk in, benieuwd waar we die krengen morgen aantreffen. De jongens slapen snel, ze zijn erg moe. Het gaat goed met Tim´s wonden, hij heeft er weinig last van gehad vandaag. Zijn hand is nog wel gevoelig, de wond is nog nat, hobbels voelt hij nog wel.