Val d'Isere - Refuge de Vallonbrun

Zondag

16,3 km, 666 hoogtemeters, top 2280

We voelen ons een stuk fitter vandaag en moeten ook echt door. Onder begeleiding van het alweer vroeg parate cocktailtrio pakken we de rugzakken in. Ook vandaag wordt er getraild. Na een stevig ontbijt gaan we op pad. 

We hebben al snel een goede lift te pakken van superaardige Fransen en zoeven 'gratis' de Iseran over. Onze chauffeur weet erg veel over de omgeving en vertelt honderduit. Onze lift gevers zijn zelf ook hikers en hebben elkaar zelfs ooit ontmoet op de GR5.

In Bonneval sur Arc, een allerschattigst dorpje met zondagmarkt, eindigt onze lift en begint de etappe van vandaag. Voor een groot deel is die eenvoudig: we lopen stroomafwaarts met de Arc mee over een prima zandweg door het groen. Aan weerszijden torenen bergruggen met weiden, bosse  en stoere rotspartijen en bovenop hier en daar sneeuw of gletsjers.

Het is verrassend rustig hier: de weg aan de andere kant van de Arc is de 'oprit' naar de Iseran, we horen daar echter niets van op ons pad. Als we een paar honderd meter wél langs de weg moeten lopen blijkt hoe druk die is. In een paar minuten zien we verschillende gevaarlijke inhaalmanoeuvres door motoren, waarbij er eentje maar nét niet geplet wordt tussen twee bussen. Het was niet zijn eigen verdienste dat hij het er levend afbracht.

Na dat streepje asfalt begint de klim, in 3,5 km moeten we nog bijna 600 m omhoog. Dat is in normale omstandigheden al een pittige kluif, en nu al helemaal. Het pad is prima, maar wij niet. Het is anderhalf uur zwaar afzien, met tig stopjes om bij te komen en te drinken. En ook dit keer komt er een eind aan het geploeter, even na vieren bereiken we uitgeteld de refuge. We drinken heel veel water (was opgemaakt omdat een waterpunt niet meer bleek te bestaan) en hebben echt even tijd nodig om bij te komen.

We worden rondgeleid door de refuge: wc, douches, tentplek, etenstijd etc worden toegelicht door de immer vriendelijke gardiens. En ja hoor, daar zijn Claire en JP weer. Zij slapen in de slaapzaal, wij kamperen lekker: frisse lucht, privacy, rust en nog goedkoper ook.

We mogen de tent pas om 18.00 uur opzetten, anders is het geen  bivouac maar kamperen en dat mag niet. Als ik uitleg dat ik niet fit ben en voor het eten wil gaan liggen, mogen we 'm toch meteen opzetten. Dat doet Pjotr terwijl ik alvast ga douchen. Fijn om fris plat te kunnen daarna. Ik knap goed op, dat is bemoedigend.

Het uitzicht vanuit de tent is prachtig: op de voorgrond weiden vol bloeiende bloemen en in de verte hoge kale rotsen met sneeuw en ijsresten. De lucht is helderblauw,  vannacht eens een keertje naar de sterren kijken.

We gaan nu een aantal dagen de hoge Vanoise in en weten niet of we dan bereik hebben. De tekst gaat misschien lukken, foto's waarschijnlijk niet. Die houden jullie tegoed.