Stavelot - Commanster

Do 28 april 2022

26,6 km, 622 m geklommen hoogste punt 588 m

Vannacht heeft het niet gevroren, maar koud was het wel. Na een ellendige avond omdat we allebei misselijk van de koppijn waren hebben we wel goed geslapen. We worden letterlijk en figuurlijk fris wakker: beide hoofdpijnen zijn uitgewoed.

We ontbijten in regenpak en met handschoenen aan om een beetje warm te blijven. We maken nog een praatje met buurvrouw Chantal, die ook de GR5 tor Nice gaat lopen. Wij lopen vandaag wat op haar uit, het zou leuk zijn als we elkaar verderop weer tegenkomen!

Om 7.45 lopen we de camping af. Het is stralend weer. We beginnen gelukkig met een flinke klim: daar wordt je warm van, en al gauw kan de regenjas uit, en een half uurtje later ook de hoodie, want we klimmen flink door. 

De route loopt over prima paden door vooral dennenbossen. Hier en daar zijn stukken loofbos met bosbessenstruikjes. Plenty bessen maar nog lang niet rijp natuurlijk. Het Fête de Myrtilles is ergens half juli zien we. Als we hoog komen hebben we af en toe prachtig uitzicht over het dal en naar de volgende heuvelrug.  

We zien een paar mountainbikers, allemaal Nederlanders, verder is het heel stil. Als we Vielsalm binnen lopen slaat de klok 12 uur. Pjotr ziet een mooi grasveld tegenover de Spar waar we boodschappen willen doen, dus dat wordt de picknickplek. Dat het bezaaid blijkt met drollen in verschillende stadia van ontbinding drukt de pret wel enigszins. 

Na een luie lunch (we willen niet te vroeg aankomen op ons volgende adres) lopen we verder langs het meer van Vielsalm. De rugzakken zijn allebei een kleine 2 kilo zwaarder: komende dagen zijn er geen winkels meer. Ff wennen wel...

We klimmen Vielsalm uit en lopen weer door eindeloze dennenbossen. Wel leuk om die nu eens te zien terwijl ze niet druipen van de regen.

We constateren dat het lopen eigenlijk het meest eenvoudige onderdeel van een onderneming als deze is. Alles eromheen is meer gedoe: hoe komen we aan eten, wat worden de volgende etappes, wel of niet reserveren, dealen met kou, en ongetwijfeld ook regen als je kampeert met een minitentje. Eigenlijk is lopen de kers op de taart: je bent lekker buiten bezig, je ziet nog eens wat en je wordt er blij van.

Bij een wei vol entrecootjes-in-wording stoppen we voor een laatste pauze. Dat lijkt voor de beesten het teken te verhuizen: terwijl wij een king size banaan delen verheft de hele kudde zich en sukkelt naar een andere enorme wei.

Even verderop dubbelt het pad weer eens een paar honderd meter als rivierbedding. Pjotr gaar daar speels doorheen met zijn sandalen-en-waterdichte-sokken, Petra baant zich een weg door de dennenbomen.

De laatste kilometers lopen langs een bosrand en in de volle zon. Dan is het warm, in de schaduw en met een windje is het meteen weer fris. In de verte slaat de klok van Commanster 4 uur, en dat komt mooi uit want we zouden tussen 4 en 5 arriveren. 

Na enig zoekwerk (bel doet het niet) vinden we de gastvrouw, die ons van een pilsje voorziet, lekker! Wow, wat een luxe na 3 dagen kamperen in de kou: een warme douche in een schone warme kamer. Geluk zit in kleine dingen als je op pad bent! 

We grijpen meteen de kans om de was te doen; alles mag mee onder de douche,

Het duurt even voor het laatste vuil eruit gespoeld is. De lange broeken ontsnappen aan die behandeling, we zien het niet zitten hier in pyjamabroek aan te schuiven voor het diner. Op het menu staat carpaccio vooraf en daarna zalm, krieltjes en verse asperges. Het toetje is nog een verrassing.