Sarzana - Massa

Dinsdag

25,2 km 357 hoogtemeters, top 160m

Gisteravond gezellig en lekker met Lida gegeten in de tuin van een restaurant in Sarzana. De tas met spullen die we niet meer nodig hebben is overgedragen, benieuwd wanneer we die weer terugzien. Na het eten lopen Pjotr en ik nog een rondje door Sarzana en halen we onze eerste stempel op de Francigena bij bar Teatro, met dank aan onze gastheer voor de tip. 

We slapen lekker, staan om 7 uur op, kruimelen het ontbijt weg en gaan om klokslag 8 de deur uit. Wow, die rugzak voelt nu zo licht als een veertje, die paar kilo minder maken alles uit.

Via de grote kerk van Sarzana, waar we ook het eerste Via Francigena (VF) bordje vinden, lopen we het stadje uit. Over een oud weggetje klimmen we richting de ruïne van een fort. Dan lopen we lange tijd over kleine weggetjes, met nog aardig wat auto's, net niet hinderlijk. Regelmatig lopen we een stukje over een wandelpad langs een kanaaltje. Het wemelt er van de vis en er zit een dikke vette totaal niet bange muskusrat direct langs het pad. Pjotr maakt er een mooie close-up van. Later zien we een geplette soortgenoot, er zitten er hier blijkbaar veel.

Er is veel verspreide bebouwing hier, daartussen staan onwaarschijnlijk veel olijfbomen en ook regelmatig wat druiven. We drinken cappuccino bij een vriendelijk cafeetje, precies zoals ik me dat lang geleden thuis tijdens de voorbereiding voorstelde.

We lopen door Carrara en dus langs marmerverwerkers, mooi gezicht: grote witte blokken marmer en verderop platen in allerlei diktes gezaagd. Rond half twaalf hebben we er al 14 km opzitten en stoppen we voor een perzikpauze. De perziken zijn melig en het parkje waar we zitten is treurig. Het staat vol met borden voor aanplakbiljetten voor de verkiezingen die hier over een paar weken plaatsvinden, maar er is nog niks aangeplakt.

We wijken een stukje van de VF af: die maakt een omweg naar de Romeinse opgravingen in Luni. Omdat de route vandaag toch al best lang is slaan we die liever over. Scheelt ook nog een paar kilometer langs de drukke Aurelia.

Als we verder lopen hebben we zicht op bergen met de marmergroeven. Groeven met historie! Daar haalden de Romeinen het marmer vandaan waar ze Rome mee bekleedde, Brunelleschi bestelde er de platen waar hij de dom van Florence mee versierde, en Michelangelo herkende er het blok waar zijn David in gevangen zat.

De berg van vandaag is de Monte Greco (178m). We beklimmen 'm via kleine weggetjes en paadjes door het groen en langs druiven. Ik biets een trosje zoete blauwe. Het riet staat hier metershoog en ook ander groen tiert er welig. Bijna boven vinden we een 'welcome pilgrims' bord dat ons een doodlopende weg op lokt. Alles is er potdicht. Alleen open als in het weekend busladingen Italianen gaan pelgrimeren? Wel prachtig uitzicht over de van bedrijvigheid gonzende vlakte en de zee daarachter.

We dalen af via een haarspeldend weggetje, op zoek naar een landelijk restaurantje dat Pjotr op google heeft gevonden. Het ligt knap verscholen,  maar we vinden het dankzij geparkeerde auto's. Ik ben de enige vrouwelijke gast, de rest van de clientèle bestaat uit middelbare (ex?)werklui. De tafelbladen zijn van marmer en de terrastegels ook, tja, je werkt met wat er voorhanden is.

De druivenpluk is begonnen, dat is te zien aan de ondergedropen kleren van een plukker, en ik zag net ook een vrachtwagentje met oogst passeren.

De primo is ragu met een pasta naar keuze, we kiezen allebei voor penne. Hier eten zonder wijn kan niet, dus doe maar een halve liter. Na het eten hoeven we nog maar 5 kilometer, de andere 21 liggen al achter ons. Als secondo eet ik sappige baccalau fritto (gebakken vis) en Pjotr een al even sappig stuk rundvlees. Als toetje krijgen we een bord vol cantuccini, lekker bij de koffie.

Nog een stukje langs rustige straatjes en dan komen we weer eens bij de Aurelia uit, die hier erg druk is. Omringd door allerlei bedrijvigheid lopen we de laatste kilometers naar Massa. Ik duik een Lidl in om saladespul te halen voor vanavond en jus en cruesli voor het ontbijt morgen. 

In Massa logeren we in Ostello Piazza Nizza, een groot palazzo aan een centraal plein. We hebben een grote driepersoonskamer voor onszelf, met douche en wc vlakbij op de gang.

En zo zit onze eerste dag op de Francigena erop. Eerste indruk: het is makkelijk lopen, de 25 kilometer van vandaag liepen we met gemak: we zijn om 4 uur al 'binnen' en dat terwijl we anderhalf uur geluncht hebben. Pjotr's voeten hebben het goed gehouden. De route gaat wel erg veel over asfalt, dat kan echter ook aan de omgeving liggen: het is hier behoorlijk volgebouwd. Nog geen andere pelgrims gezien vandaag....