Massa - Camaiore

Woensdag 

27,8 km, 458 hoogtemeters, top 223 meter 

Gisteravond nog een wandelingetje gemaakt door Massa, voor het eerst sinds in de Alpen zijn we op een niet-toeristische plek. We lopen even binnen bij een schilder- en fototentoonstelling: mooie foto's van ambachtslieden in actie.

In de Ostello maak ik salade in de goed uitgeruste keuken, we eten 'm op in de gemeenschappelijke ruimte. Prettige plek, dit Ostello. Het enige minpunt is dat onze kamer aan het centrale plein met terrassen ligt, dus het raam moet dicht tegen het geluid als we gaan slapen. Daar is het te heet voor binnen, ik slaap dan ook weinig. 

Vanochtend ontbeten met het restje salade van gisteravond en een bak muesli met melk. Al voor 8 uur zijn we op pad. Na een klimmetje achter het centrum langs lopen we kilometers langs een, mede dankzij het spitsuur, erg drukke weg. Voetgangers zijn sluitpost hier: soms is er een stoep, soms niet, of hij gaat door aan de overkant, of hij staat volgeparkeerd. 

We bereiken ongehavend de afslag naar een rustiger weg, er staat zelfs een Francigena standbeeldje. Daar begint, na een cappuccino stop, de klim van vandaag, naar ruim 200m. Over asfalt, niet steil, rustige weg met veel groen, meer een cadeautje dan een klus. Er staan veel kastanjes dit stuk, de dikke groene bolsters voorspellen een goede oogst.

De afdaling brengt ons eerst in olijfgebied: allemaal kleine boomgaarden om huizen heen. Dan bereiken we industriëler terrein: de ene marmerverwerker na de andere. Opvallend dat het allemaal vrij kleine bedrijven zijn. 

We blijven over vooral.smalle asfaltweggetjes lopen, voortdurend waakzaam vanwege passerend verkeer. Een paar heel kleine stukjes lopen we over een pad langs de rivier. Het riet staat er metershoog, hagedisjes en libellen schieten weg.

Het is zwaar bewolkt vandaag maar nog steeds warm en dus benauwd. Tegen twaalven bereiken we Pietrasanta, daar willen we lunchen en gaan we op zoek naar een menutje. Dat zit er niet in: hier is het weer toeristisch: we horen Engels, Duits en NL om ons heen, en dat is niet goed voor de prijzen van restaurants. We beperken ons tot pizza en focaccia, ook lekker.

De route blijft via kleine asfaltweggetjes lopen, net aan de rand van de kustvlakte. Soms stijgen we iets en kunnen we in de verte de zee en de eilanden bij Porto Venere weer zien, later zien we de Toscaanse kust naar het zuiden wegkrullen. Het is hier geen geweldig wandelgebied, om het maar zacht uit te drukken.

Af en toe hebben we een paar honderd meter geen asfalt maar daar is alles dan wel mee gezegd. Op één van die stukjes haalt een forse meneer oud papier op. Om onduidelijke redenen trekt hij een sprintje naar het laatste huis aan de weg. Hij struikelt en smakt voorover tegen de grond. Hij reageert zoals bijna iedereen dat doet: gauw opstaan en doen alsof er niks aan de hand is en vervolgens onopvallend de schade checken.

Het loopt wel makkelijk, al dat asfalt, we schieten prima op. Hier en daar staan Francigena infoborden en zijn er rustplekjes met water, de stoeltjes hebben we dus inderdaad niet meer nodig.

Rond half 5 bereiken we Camaiore en het Ostello daar. Donkere wolken pakken zich samen, blij dat we droog binnen zijn. Het Ostello zit in een klooster hij een oude kerk. We krijgen een enorme kamer met badkamer. Het is er koel en stil, lekker slapen dus vannacht.

Veel gedonder met het hotel van morgen: die gaven de boodschap dat we de sleutel een paar km verderop op konden gaan halen. Ik heb ze nog niet kunnen bewegen dat anders op te lossen en Booking is erg passief. Grrr, in dit soort geintjes gaat veel energie zitten.