Neuweiher - Lapuix

Donderdag

22,6 km, 668 hoogtemeters, 947m afgedaald top 1244 meter

Gisteravond waren we de enige gasten in de refuge. De kachel brandde, dus het was er lekker warm. De kok had zijn best gedaan op een woeste vleespastei. Toch even door moeten geven dat ik liever vegetarisch eet.... Uit beleefdheid heb ik er een paar happen van gegeten.

We kletsen wat met de kok en krijgen te horen dat we de Eerste Nederlanders Die Frans Spreken zijn. Wel leuk dat onze pogingen daartoe gewaardeerd worden. Bijna iedereen spreekt hier ook Duits, dat verklaart waarschijnlijk ook waarom andere NLs het Frans vermijden.

Pjotr deed beter zijn best op de pastei maar had daar 's nachts wel last van. Gelukkig was er ook salade, kaas en de hier niet te vermijden bosbessentaart. Even gecheckt: ze worden geplukt in de 2 weken na 14 juli.

De nacht was, zoals te verwachten, lekker stil. Ergens midden in de nacht kregen we het toch weer allebei vreselijk warm, terwijl de kamer lekker koud was. Alsof we dan weer genoeg energie opgeladen hebben.

Ook het ontbijt wordt exclusief voor ons klaargemaakt. Met fruit, lekker. Het stokbrood dat we niet opeten zwiept de kok het meer in, de vissen weten er wel weg mee. Het meer ligt er prachtig bij in de ochtendzon.

Onze tocht begint vandaag met een pittige klim naar de Ballon d'Alsace  die zo'n 600 m. hoger ligt. Dat is voorlopig de laatste klim, morgen lopen we de Vogezen uit. De klim loopt door open beukenbos. Het is werken geblazen, maar daar zijn we inmiddels best goed in.

Bij een picknicktafel met bereik eten we een appel en zet Pjotr de foto's van gisteren online.

Om half 12 bereiken we de top van de Ballon d'Alsace. In minder dan 3 uur zijn we boven, terwijl de kok ons verzekerde dat dat zeker 3,5 uur zou kosten.

We maken een paar foto's,  constateren dat ook vandaag de Mont Blanc niet te zien is (want heiig), en lopen door. We passeren de volle camperplaats waar de camperaars op anderhalve meter van elkaar van hun vrijheid staan te genieten.

Wij zoeken even verderop in het bos een beschut plekje om te lunchen. Er komen ploeterende mountainbikers op leeftijd langs, sommige fietsend, anderen hun fiets meeslepend. In de verte lijkt het te donderen. We krijgen het koud en houden de pauze kort.

In de afdaling is de route gewijzigd, we moeten een omleiding volgen. Die gaat over een wat saaie maar wel goed begaanbare bosweg. Het begint zowaar te regenen, dat was niet voorspeld. Na even aarzelen trekken we ook de regenbroeken aan, dat was net op tijd. Voor het eerst deze reis lopen we in de stromende regen. 

Tegen de tijd dat we de GR5 zelf weer bereiken een uurtje later, wordt het alweer droog. De GR5 is meteen weer klauteren geblazen. Langs een riviertje dat La Savoureuse (de smakelijke) heet, dalen we af. Het danst naar beneden over rotsblokken en door groenbemoste kloven.

We zijn op de Ballon d'Alsace de waterscheiding tussen Noordzee en Middellandse Zee over gegaan, dus dit is het eerste riviertje op onze reis dat op weg is naar de Middellandse Zee!

Nog maar een kilometer of 6 te gaan. We zijn moe, van alle indrukken en omdat we door de kou maar weinig gerust hebben. Het is in het dal wat zoeken naar het pad langs het riviertje, daar hebben we eigenlijk geen zin meer in. We moeten ook nog een beetje doorlopen om op tijd bij het klooster te zijn waar we vandaag logeren.

Beetje dom, dit gemopper, want de route blijft mooi. Als we het bos uit lopen, komen we in prachtige bloemenweiden terecht, met weer nieuwe bloemen omdat we nu in het dal lopen. De zon breekt door en plotseling is het zomer en T-shirt weer. 

We bereiken Lepuix, en na nog een pesterig klimmetje de Prieuré. We melden ons bij het ontvangstpunt waar een vriendelijke dame de bibliotheek runt. We krijgen alweer complimenten voor ons Frans (???), maar ook omdat de mevrouw wat Nederlands heeft proberen te leren, om liedjes van Boudewijn de Groot te kunnen zingen.

Ook de broeder die ons onze kamer wijst kent wat woordjes NL. Het is hier een stilteoord, daar voegen we ons dus in. In onze kamer zit helaas wel een kolonie vliegbeesten, en om daar vanaf te komen moet toch echt even de stofzuiger aan...

We nemen deel aan de mis van 6 uur. Naast ons zijn er 2 geestelijken, de frater die ons ontvangen heeft en nog een stuk of 8 dames uit het dorp. Wij zijn de enige logees vandaag.

We eten samen met de geestelijken en de frater. In stilte, dat wel. Gelukkig staat er wel een klassiek muziekje op. Het eten is eenvoudig maar lekker. Ontmoeten zit er echter niet in in de stilte. De frater doet nog wel aan iets van nonverbale communicatie. Ook de afwas verloopt in stilte. We zetten nog een kopje koffie in het slaapgebouw en kruipen al vroeg (en stilletjes) in bed.