La Tour sur Tinée - Levens

Woensdag 

26,4 km,  1049 hoogtemeters, top 869 meter, afdaling 1123 meter 

Het eten bij het hotel is van hoge kwaliteit en dito prijs. Na het eten rollen we doodmoe ons bed in, we hopen dat de enthousiaste kerkklok niet de hele nacht doorbeiert.

Om half acht vertrekken we uit het hotel, na met eigen muesli ontbeten te hebben op onze kamer. Er is nog niemand te bekennen, dat is een vreemde gewaarwording na alle hikers accomodaties waar vanaf 6 uur ontbeten kan worden en je rond 8 uur zo'n beetje opgehoepeld moet zijn.

We vullen onze flessen bij de fontein buiten, dat water is lekkerder dan kraanwater. Dan op naar Utelle, via een flinke afdaling. Die loopt over een pad dat veel rechtstreekser loopt dan de slingerende weg. Dat pad is echter zo slecht dat we na een paar honderd meter omkeren: het is weggespoeld, afgekalfd, er liggen bomen overheen, hier gaan we geen kilometers overheen ploeteren. Dan maar over de weg. Dat is 2 kilometer langer maar wel veiliger en waarschijnlijk ook sneller.

De weg slingert door een diep en groenbebost dal. In 12 kilometer (= bijna 3 uur lopen) passeren ons welgeteld 3 auto's. Het is oppassen geblazen voor die auto's: er liggen veel stenen/rotsblokjes op de weg, van de rotswanden ernaast afgebroken. Hier en daar staan wrakke huisjes in het groen, met meestal een nog wrakkere auto erbij aan de weg. Het ziet eruit als een gebied waar kluizenaars zich terug kunnen trekken. Het is er doodstil: geen wind, geen dieren, geen vliegen, geen mensen, niks. En dat alles op een dag lopen van Nice, heel bijzonder.

Rond 11 uur bereiken we Utelle. Daar blijkt de middenstand zich goed georganiseerd te hebben: alles is er dicht op woensdag. Horeca, winkeltje: dicht op woensdag. C'est ça, berust een local. Waterflessen bijvullen kan gelukkig wel. 

En door, op weg naar Levens. Een prima pad krult zich langs de flanken van een heuvel, hoog boven de gorges du Vesubie, en daalt langzaam af richting de rivier. Na een goed uur lopen lunchen we bij de sfeervolle Chapelle Antoine. Nog een uur verder is er gelukkig water bij Clos d'Utelle. We drinken en drinken, het is inmiddels ruim 30 graden. Nog ietsje verder dalen naar de Vesubie, het laagste punt van de GR5 in de Alpen op180m.

De kunst is bij al dat drinken ook iets te blijven eten, om te voorkomen dat al je zout wegspoelt door het vele zweten en je daardoor onderuit gaat. Op de laatste klim, nog eens een eindeloze 500m omhoog, eten we daarom bacontucjes, zouter bestaat bijna niet.

Deze laatste  klim is echt ploeteren, het is heet, we zijn moe en hij gaat maar door. Boven komen we in een rommelig gebied uit met gestorte rotzooi en hekken, welkom in Levens. In Levens moeten we een heel eind langs de drukke, smalle weg lopen, dat zijn we niet meer gewend. Er is wel een Spar waar we ontbijt en lunchspullen voor morgen kunnen regelen. Koude cola hebben ze er niet, we behelpen ons met Orangina.

Om 17.45  bereiken we eindelijk het hotel, wat een lange en zware dag weer. Morgen naar Nice, dat voelt onwerkelijk én is nog een pittig eind lopen. Of, vrij naar drs. P: Nice is een mooie stad, maar wel heel erg ver weg.