Hotel de la Côte - Liverdun

Za 14 mei 2022

29,0 km, 341 hoogtemeters,  max 347

Na het posten van ons verhaal van gisteren viel ik als een blok in slaap op het zachte bed. Zo kan ik uitgerust aanschuiven voor het diner.

We waren de enige gasten in het restaurant en werden enthousiasme bediend door de eigenaar, die een prima kok in de keuken had staan. Lekkere salade met canard en gesiers! Ik heb 'brick' gegeten, een gevuld deegpakketje, erg lekker en weer eens iets anders. Als toetje was er mirabellenclafoutis, met mirabellen uit eigen tuin. Ik vertelde dat ik ook een mirabellenboom heb staan, en een serie tips over wat te doen met mirabellen en hoe ze te bewaren volgt.

We slapen lekker in het zachte en wat korte bed.

Rond 8 uur stappen we naar buiten, in weer een stralende voorjaarsdag. Na een paar honderd meter asfalt gaan we linksaf een groene tunnel in die ons kilometers door graan en koolzaadvelden voert. Wat mooi dat zo'n groene corridor voor wandelaars in stand gehouden wordt! 

Na de corridor volgt een stukje echt bos en doorkruisen we het eerste dorpje van vandaag: Mamy. Er zullen nog verschillende dorpjes volgen, allemaal heel stil en op een kerkhof (= water) na zonder enige voorziening.  Het is in deze regio echt puzzelen op waar je boodschappen moet doen, zelfs het best grote Liverdun heeft maar één supermarktje. Het is de donkere kant van de hypermarchés, die alle anderen wegdrukken.

De route blijft prachtig: we lopen door een vochtig bos, de hele bodem is één bloeiende daslookdeken. Ik pluk het nu meteen, we hebben dat te vaak uitgesteld.

Een stukje na Mamy pauzeren we op een pas gemaaide groenstrook met mooi uitzicht. Een jeep nadert om bij het nabijgelegen huis te parkeren. De chauffeur stapt uit en maakt een praatje. En of we nog iets nodig hebben? Nou, vers water is altijd fijn, en dat is zo geregeld. 

100 meter verder ligt een bruggetje over een idyllische waterpartij: filmpje! En binnen een kilometer nog zo'n bruggetje, maar dan op een plek waar Pjotr door het water kan lopen. Filmpje! Terwijl ik op het supersmalle bruggetje sta te filmen komt de enige hardloopster van vandaag voorbij, en die heeft geen zin in inhouden. Ze wurmt zich lomp voorbij me en als ik van de verbijstering ben bekomen draaien we take 2. Arme Pjotr, het water is ijskoud.

Na Martincourt raken we de GR5 even kwijt. Dat geeft niet, want de route zit in Pjotr's horloge. Ik heb in het boekje wel iets gelezen over dat de route hier verlegd is, maar dat verder niet serieus genomen. De locals duidelijk wel, blijkt even verderop: het pad is daar onbegaanbaar gemaakt door er bomen en struiken overheen te laten vallen. Het kost heel wat gekruip en geklauter om daar doorheen te komen, en dan gaat het pad weer beschaafd door.

Vlak voor Rogeville lunchen we op ons gemak op een bankje bij een kerkhof. We zitten vrij hoog daar en hebben mooi uitzicht. We zien enorme hoeveelheden hout die liggen te drogen, dat gaat allemaal de lucht in van de winter vrees ik.

Na Rogeville stijgen we nog wat verder. Kilometerslang lopen we door velden waar verschillende gewassen opschieten. Elk heeft z'n eigen kleur groen en de uitzichten zijn weids. De leeuwerikken jubelen boven de velden en een konijntje hopt voor ons uit over het pad.

Nog een bos volgt, en weer horen we alleen het gezoem van de insecten en zingende vogels. De route is vandaag veel mooier dan we verwacht hadden: veel afwisseling van bossen en velden en prachtige riviertjes. 

Na een laatste korte pauze volgt het laatste stuk naar Liverdun, waaronder een stevige klim het bos uit. Bij de Norma haal ik boodschappen, en daarna is het nog ruim 3 km naar de  camping. Met een zeer steile afdaling, want we kwamen hoog binnen in Liverdun.

We zijn blij als we even na vijven de camping bereiken, het was een heel eind vandaag. We worden vriendelijk ontvangen: ze zijn hier ingericht op GR5 lopers én pelgrims, we krijgen een mooie pelgrimsticker voor in ons paspoort.