Bogliasco - Rapallo

Woensdag 

23,2 km, 1020 hoogtemeters, top 459

We aten gisteravond op de camping  het eten was oké, de bediening niet zo handig, dus het was een lange zit. Niet erg, de fles wijn bood troost. Het was goede Dolcetto (Dogliani 2021), Pjotr heeft er geen hoofdpijn van gekregen. De nacht was warm, slaapzak en pyjama's waren niet nodig.

Om half 8 op, om half negen weg. Meteen steil klimmen over trap-paadjes. Erg mooi, door olijfgaarden en pastelkleurige dorpjes, met zicht op de zee. De lucht is grijs en het dondert achter ons, even vallen er een paar spetters. 

We klimmen en dalen voortdurend, er is geen meter vlak. In Sori kopen we lunchfocaccia en drinken we cappuccino. Eigenlijk had ik die focaccia in Recco moeten kopen, maar ik dacht dat we daar tijdens de middagsluiting aan zouden komen. Sori ligt in het dal aan zee, auto's en trein rijden er via grote viaducten overheen, het halve dorpje ligt daar onder/vlakbij.

De volgende klim en afdaling brengen ons naar Recco, ook dit traject is als lopen in een fotoboek, zo mooi. In Recco pauzeren we kort en kopen we jus en water. Vanavond is daar het vuurwerkfeest, de voorbereidingen, inclusief  testknallen en nogal wat afgesloten straatjes, zijn in volle gang.

Het is erg benauwd en we zweten verschrikkelijk. Na Recco begint een lange klim, eerst over trap-paadjes, dan door bos. De klim is door de hitte behoorlijk zwaar. We zijn blij als we bij het kerkje aankomen waar we willen lunchen.

Het staat er al 1000 jaar en het was een plek waar pelgrims bij konden komen. Dat is nu moeilijk gemaakt: er staat een enorm hek omheen. Deze pelgrims zijn echter zeer toe aan een pauze, dus we klappen de stoeltjes uit en gaan op een klein stukje vlak gras aan de weg zitten. Er komt verrassend veel verkeer langs, en menigeen wenst ons smakelijk eten. De focaccia is zeker smakelijk, en we zijn blij met het pak jus dat ik ook mee naar boven heb gesleept. 

Het laatste stukje klim valt mee, we belanden in een parkachtige omgeving met allerlei wandelroutes en infoborden. De paden zijn mooi en goed onderhouden, het is er prettig lopen. De afdaling is dan weer een Alpenachtig: een steil zandpad met rotsen, goed te doen wel. Wat verder naar beneden wordt het een trap-pad. Het uitzicht over de baai van Rapallo met zee, huizen en groen is prachtig en verandert steeds.

Santa Margaritha Ligure is een chique toeristenplaats waar je allerlei talen hoort. De kerk ziet er ook rijk uit. Ik zou er wel een pelgrimsstempel hebben willen halen maar in die kerk zie ik geen gelegenheid. De pelgrimsroute is hier totaal geen onderwerp, we zijn nog 0 andere lopers tegengekomen sinds Menton en niets verwijst hier naar de Camino, die hier, in de vorm van de VdC, toch wel loopt.

Wij pauzeren er op het strand en nemen een verfrissende duik. De laatste kilometers vallen niet mee: toch weer omhoog en door allerlei achterafsteegjes waar ze hier patent op lijken te hebben. Her en der lopen er ook wandelroutes doorheen. Soms zijn ze prima onderhouden, soms loop je door los zand met onkruid. 

Even na zessen bereiken we ons hotel, dat is ingericht in een soort van Empirestijl. Lang geleden dan. Het is schoon en we hebben een balkon om dingen te drogen, dus geen klachten verder. Het was een heuse bergetappe vandaag: meer dan 1000 hoogtemeters.  En voor het eerst in weken bijna verkeersvrij, dat was fijn. Pjotr's pijntjes zijn allemaal verdwenen dus we kunnen door.

We bellen met de zoons en dan is het half acht en tijd om een restaurantje op te zoeken.