Albenga - Finale Ligure

Dinsdag

25,0 km, 431 hoogtemeters, top 277m

Tijdens het eten, op een terrasje in de oeroude binnenstad van Albenga, bespreken we waarom we onze draai niet kunnen vinden in Italië.  Veel zaken zijn hier beter dan in Frankrijk: overal lekker eten, boodschappen doen is makkelijk, een duik in zee kan regelmatig, elk stadje heeft een prachtig oud centrum mooie kerken, en bluffen dat we Italiaans spreken lukt beter dan net doen alsof we Frans kunnen.

Wat we missen is de wandelcultuur die op de hele GR5 aanwezig was: mooie paden, gelijkgestemde zielen, ongerepte natuur, geen verkeer. Hier zijn we een soort van aliens, niemand wandelt hier, we hebben 0 hikers of pelgrims gezien so far. De wandelpaden die er zijn, lijken ooit vol enthousiasme aangelegd en vervolgens vergeten, waardoor ze in verval raken en we alleen dankzij de gpx-en van Pjotr niet voortdurend verdwalen.

Het is benauwd en warm, rond de 30 graden, zodat we eerder moe worden en slechter slapen. Het overgrote deel van de route gaat over asfalt en door dichtbevolkt en bedrijvig gebied en dat is zeker niet overal de moeite waard. En we zijn al 4 maanden onderweg, ook al bevalt het reizen goed, het nieuwe is er nu wel vanaf.

Veel van de 'tegens' zullen verderop wegvallen: het gaat echt wel afkoelen, op de Francigena of de Franciscusweg is meer loopcultuur en gaan we zeker lopers ontmoeten. Tot Genua wordt het even doorbijten verwachten we. Van daaruit gaan we een paar dagen bij familie logeren en daarna gaan we al kamperend van Genua richting Sarzana en de Francigena. Als daar de spirit nog niet terugkomt, gaan we iets anders bedenken. 

Om half acht staat er een heerlijk ontbijt klaar in de monumentale eetzaal. Onze gastvrouw wil ons graag ter wille zijn, maar alles wat we zouden kunnen bedenken is er al. Ze is benieuwd waar we heen gaan en heeft bergen tips over mooie plekken en must-sees. Het doet haar deugd dat we gisteren de Via Julia Augusta gelopen hebben.

Rond half negen vertrekken we. Pjotr maakt een mooie rode-loper-foto van me. We lopen even de basiliek aan de overkant in, een prachtig oud gebouw. Dan de stad uit, eerst het oude centrum, dan het nieuwe met z'n winkels, en dan buitenwijken, die overgaan in tuinbouwgebied. Er wordt hier overal rozemarijn en courgette gekweekt, er staan hordes potten met rozemarijn in allerlei groottes en overal gloeit het geel van courgettebloemen.

Alleen een spoorlijn scheidt ons van het strand, overal zijn tunneltje om daar te komen. Strandwandelen is ons echter te zwaar, pas als er een boulevard is steken we het spoor over. Kilometers boulevard volgen, het ene badplaatsje gaat naadloos over in het volgende. Een klein heuveltje met een mooi pad, en zelfs een wegsprintend hert, door een natuurgebied-in-wording doorbreekt het vlak-lopen. Het is weer warm en we lopen weer flink te druipen. Het is halfbewolkt vandaag, en in de verte rommelt het wat.

We lunchen op het strand met een gevarieerd menu, bestaande uit focaccia van gisteren, focaccia van eergisteren, meegekregen koekjes van het ontbijt en een paar mueslirepen. We drinken er lauw water bij en zitten daar niet mee. Het is rustig op het strand, het seizoen begint nu af te lopen. In zee is het heerlijk zwemmen: helder en fris water. De stranddouche doet het hier wel, zodat we opgefrist verder kunnen. 

Nog wat winkelstraten en buitenwijken leiden ons naar de klim richting Piazza en Verezzi. De klim is steil en gaat over in een mooi pad met dito uitzicht. Boven is zowaar een cafeetje. Terwijl we daar zitten wordt het rap donkerder en begint serieus te regenen en onweren. De natgezwete tshirts gaan uit en de lange mouwen shirts gaan voor het eerst in weken aan.

We verhuizen van de overdekte loggia met uitzicht op zee naar binnen en bestellen een kopje warme thee terwijl het buiten steeds harder tekeer gaat. De zee is niet meer zichtbaar door het grijs van de wolken. We komen weer goed weg! Nog 7,6 km scheiden ons van de camping die we voor vanavond in gedachten hadden, die lijkt nu plotseling heel wat minder aantrekkelijk. Gelukkig bestaat Booking, ik vind en regel snel een B&B (5,5 km verderop) op een handige plek. Niet erg heldhaftig, bij het eerste buitje naar binnen vluchten, maar wel comfortabel 😀.

Als het droog is trekken we verder. Het is flink afgekoeld en heerlijk fris. De route brengt ons naar een mooi bos, dat nog lekker nadrupt. Er loopt een wirwar van paadjes doorheen, het is puzzelen om elke keer de goede te kiezen, de bewegwijzering volgt vaak pas nadat je een pad ingegaan bent. Het is fijn lopen dit stuk, zelfs de afdaling is goed te doen. Even na zessen bereiken we Finale Ligure, het laatste stukje over een gevaarlijke drukke weg. Er lijkt één nieuwe bui op komst: het begint weer te druppelen en het is raar donker: auto's rijden met de lichten aan.

We vinden onze B&B vlot. Zo zorgvuldig gestyled als die van gisteren was, zo wit is deze, en zo hartelijk als de gastvrouw van gisteren was, zo efficiënt is die van vandaag. De kamer echter is ruim en schoon, de douche en de handdoeken lekker, en het bed is enorm, goede landing dus. Zeker met de buien die nog op komst lijken.

En nu de stad in eten maar weer. Zwaar leven hoor....