Duitsland in.

Rustdag Langwiesen.

Pas om 10.15u wordt Otto wakker, da´s nog eens uitslapen. Na het ontbijt vertrekken we naar Schaffhausen, naar de Rheinfall, de grootste waterval van Europa qua waterdoorvoer. Het is lekker weer, zonnig, maar niet te heet.

Vlak buiten de camping vinden we al fietsbordjes naar de Rheinfall, dat is handig. De route valt nog niet mee, met een klimmetje en een erg grindig bospad, dat onze fietsbanden te ver gaat en ons dwingt een stukje te lopen. Wel heel mooi hier.

We bewandelen als echte toeristen het watervalpad en gaan zelfs met een bootje naar de rots midden in de Rijn waar de waterval omheenspoelt. De waterval is niet hoog, zo´n 15 m, maar wel erg breed (150m) en de kracht waarmee de enorme hoeveelheid water voorbijstroomt is indrukwekkend.

We lopen een stukje van het Rijnoeverpad om de waterval van alle kanten te kunnen bekijken en verbazen ons over de enorme hoeveelheden vuurwerk die overal al klaarliggen voor het vuurwerk van vanavond, vandaag is het Nationale feestdag in Zwitserland. Al de hele week zagen we in alle winkels en op straat vuurwerk te koop liggen, heel wat ontspannener dan de vuurwerkverkoop in NL!

Als we weer terugkomen bij de fietsen treffen we daar Arlo en Annemarie, die we ook al kort spraken in Bad Ragaz. De jongens behandelen hen als oude bekenden en kletsen hen de oren van het hoofd, ze weten hen zelfs over te halen bij ons te komen kamperen, met als grote trekker het kampvuur van vanavond.

Op de camping kletsen we verder over de wederzijdse fietsavonturen, en de jongens gebruiken Arlo als klimrots en bedelen bij Annemarie om lekkers. Vooral het Snickerbeleid van A&A vinden ze inspirerend. Rond 21.30u begint aarzelend het vuurwerk, dat hier wat tam blijft, de campingbewoners schieten netjes om de beurt pijlen in de lucht.

Het kampvuur brandt als een fakkel, zodat de jongens toch al om 23.00u naar bed kunnen. Als we een paar uur slapen word ik wakker: het regent. Snel de tent uit en de was van de lijn halen, en de tent aanspannen die alweer helemaal slap hangt door de regen.


Langwiesen - Waldshut (D), 48 km, gem snelheid 18.3 km per uur.

Het regent nu echt, en omdat een van de slaapzakken nat is, moet die echt eerst in wasmachine en droger, anders hebben we vannacht een probleem. We ontbijten droog onder de campingluifel, samen met steeds meer andere fietsers. Otto en Tim storten zich weer op Arlo, ook een manier om wakker te worden...

Na het ontbijt pakken we alles in de tent in, heel handig dat dat kan. De hele tent en het grondzeil zijn wel drijfnat, tja dat krijg je met regen. De tent is niet goed regenbestendig: als het regent rekt het doek zo sterk uit dat het helemaal slap gaat hangen en lekt op het grondzeil of de binnentent zodat we water binnen krijgen. Opstaan om de tent aan te spannen helpt, maar het is toch van de gekke dat we bij elke bui op de tent moeten passen danwel uit bed moeten om de tent in de regen aan te spannen. Jammer, verder bevalt deze Birdland prima.

Als de bepakte fietsen onder de luifel staan drinken we nog maar een kopje koffie, daarbuiten giet het en eronder is het gezellig. Pas om 11.30 vertreken we echt, met de regenjassen aan. In de Coop vlakbij kopen we een 10-pak Snickers, de jongens worden er bijna stil van.

In de stad vinden we de Bikeline Rijnroute-boekjes vanaf Basel, daar zijn we wel blij mee. Dan gaan we echt op weg, op zoek naar de route naar Zurzach. Die staat wel op onze overzichtskaart, maar niet op de lokale kaarten, en de VVV-mevrouw snapt ook niet waar we het over hebben. Zoekend rijden we rond, en ja, daar staat-ie: route 77 gaat naar Zurzach.

Via een erg onwaarschijnlijke route volgen we de bordjes de stad uit, en dan is het zowaar ook weer droog. Onder een grijze hemel fietsen we verder. Het fietspad loopt parallel aan het spoor, is dus vlak, en we hebben wind in de rug, dat schiet op. Om 13.30u, we hebben dan 10 km afgelegd, lunchen we snel, onder het motto: nu is het nog droog. Het is fris: 19 graden, en we hebben allemaal 3 lagen kleren aan.

De route is prachtig, door golvend boerenland, geen auto te bekennen, en veel, soms enorme, roofvogels. Als we Duitsland bereiken verslechterd de bewegwijzering dramatisch. Op onduidelijke wijze raken we van de route af, met als resultaat een pittige klim en afdaling. En aansluiting op een heel mooi fietspad van Horheim naar Waldshut.

De laatste kms begint het weer flink te regenen, en als we op de camping aankomen plenst het. We besluiten een herbergkamer te nemen, en zijn later erg tevreden over deze beslissing: het plenst een groot deel van de avond en nacht en is erg koud. We eten prima en voor niet veel geld in het campingrestaurant, en klaverjassen na het eten nog een halve ronde op onze kamer, gezellig.