Deiva Marina - Levanto

Zaterdag

13,1 km, 403 hoogtemeters, top 318m.

Gisteravond lekkere pasta en en prima pizza gegeten in het dorp, in een restaurant dat pretendeerde 'echt Amerikaans' te zijn. Hoe dan ontging ons compleet; wij vonden het nou net echt Italiaans: fel verlicht, tv aan, veel Italianen.

Na het eten nog een tijd boven het strand naar de golven staan kijken, die nog flink harder dan 's middags tekeergingen. Het was een imposant gezicht en geluid. Op het strand zagen we mensen van strandtenten dan toch maar de parasollen weghalen, voor de zee dat zou doen.

Vannacht wakkerde de wind nog een tijd flink aan, ik was blij met ons beschutte plekje. Lekker wel, in bed liggen en dan naar de brullende branding luisteren. Wat minder was het telefoongesprek dat een buurman  van tot  2.00 tot 3.30h voerde met een mevrouw die op speaker stond. Toen Pjotr 'm dat liet weten, was het wel meteen afgelopen. Ook wat minder was de felle lamp die de tent in het licht zette, ik heb weer geslapen met een oogmasker.

Vannacht kamperen we voor het laatst, maandag geven we de kampeerspullen mee aan Lida. Dan wordt de rugzak lichter maar is het ook afgelopen met lekker buiten slapen.

Vandaag een korte etappe, soort van halve rustdag, omdat we maandag in Sarzana aan willen komen. We lopen over het strand om op de route te komen, de parasols worden net teruggeplaatst. De zee is nog steeds onstuimig, en dat is erg ongewoon voor hier. Er staat wel een briesje maar het waait echt niet hard, waar die golven  vandaan komen is me een raadsel.

We beginnen met een bar steile klim over een vaak bar slecht pad, binnen een kilometer druipen we alweer  an het zweet. De klim gaat naar slechts 300m maar voelt veel zwaarder. De uitzichten blijven prachtig: op de baai  van Deiva Marina, op de woeste, steile kust daarna, en op het achterland met her en der dorpjes en helemaal bovenin de snelweg.

De afdaling loopt veel makkelijker en brengt ons naar Framura, waar we op het dorpsplein, waar het halve dorp zich verzameld leek te hebben, cappuccino drinken. Ik zie dat we langs een strandje komen zometeen en we besluiten daar te gaan lunchen. Ik sluit achteraan in de rij in het dorpswinkeltje dat alles heeft en koop er fruit en een paar verschillende focaccia's.

Via heel veel trappen dalen we af naar Framura aan zee, waar het fiets/wandelpad naar Levanto begint. Weer zo'n omgebouwde spoorweg, goed gedaan! Het pad loopt bijna alleen door tunnels, met af en toe een uitzichtpunt hoog boven de brullende golven.

In Bonassola installeren we ons op het strand voor de picknick en een duik. De golven zijn ook hier wild. De rode vlag is gehesen, er zijn echter nog plenty mensen in het water en de badmeester houdt de boel goed in de gaten. Ook wij nemen een duik. Pjotr is voorzichtig, die kon gisteren maar met moeite het water weer uit. Het is heerlijk om in het water te liggen en opgetild te worden door de golven. We pauzeren làààng

Van Bonassola naar de camping in Levanto is daarna nog 3 vlakke kilometers door hetzelfde soort spoortunnels. Levanto heeft een groot strand en er liggen wel een paar honderd surfers in het water. Dat is vooral wat ze doen: in het water liggen en wat peddelen, maar heel af en toe staat er eens eentje op om een golf te pakken.

Op de camping aangekomen zien we hoe een enorme NL caravan met een dikke Mercedes ervoor weggestuurd wegens geen plaats. Keren lukt alleen met veel gekraak van de caravan die de aflopende grond raakt. Voor ons is gelukkig wel een plekje, met uitzicht op het kasteel nog wel. Voor de laatste keer zet Pjotr de tent op,  best een raar idee. Ik spoel wat kleren en als die aan de lijn hangen vertrekken we richting strand. Er staat een fris windje, de zee gaan we niet in, we zitten hier echter wel lekker.