Verder langs de Rijn

Altrip - Mainz, 93 km, gem. snelheid 16 km per uur.

Als we rond 9.00u beneden komen voor de beloofde kop koffie wacht ons een luxe ontbijt, wat ontzettend aardig toch allemaal!  We ontbijten wel een uur en kletsen weer uiterst geanimeerd, pas na 10.00u vertrekken we, onder veel dankjewels, de belofte van ansichten en het aanbod van een tegenbezoek in Nijmegen.

Tim heeft bedacht dat het slim is rechtsRheinisch verder te reizen via Mannheim en dan door Ludwigshafen, en dat zijn we met hem eens. We nemen het veer over de snelstromende Rijn en rijden meteen verkeerd, een slecht begin. We besluiten Mannheim maar rechts te laten liggen en duiken meteen de brug naar Ludwigshafen over. Daar verlaten we de stad via een wel 15 km lang fietspad langs eindeloos industriegebied, BASF vooral.

In het eerste beetje bos houden we Snickerpauze. Het is weliswaar droog, maar erg koud. We rijden verder door over dijken en langs bossen, en arriveren tegen lunchtijd bij Worms. Het is hard werken, de wind is NW en we moeten vaak even zoeken. We lunchen in een mooi park met speeltuin en vangen de doorbrekende zonnestralen zorgvuldig op. Daarna rijden we de stad in voor de Dom van Worms. Een hele mooi ook weer, die veel tijd vraagt omdat er zoveel moois te zien valt. Ook weer een stukje Sinterklaas, kadootje uit Bari, staat erbij.

Worms uit is weer even puzzelen, de weg is hier en daar opgebroken. We hebben besloten de Rheinterrassenroute een stukje te volgen, die is korter en weer net effe anders dan de hier onverharde Rijnroute. Op hoop van zegen rijden we een afgesloten weg in, kms later komen we pas bij de wegwerken aan, waar we met enige moeite overheen klauteren. Het leverde ons wel kms autovrij rijden op!

We rijden nu door wijndorpjes, en worden aangesproken door een oma die heftig reclame maakt voor de zaterdagse wijnfeesten daar, dus wie een weekendje vrij heeft... Het fietspad door de wijnvelden blijkt een bonkerig betonplatenpad te zijn, en we besluiten weer over de gewone weg te rijden. Een foute beslissing, die weg (de B9) is hier errug druk en heuvelig, dus maar snel weer terug naar de fietsroute.

Het wordt ploeteren nu, veel zoeken naar de fietsroute door het hier smalle en drukke Rijndal. Otto is erg moe, Pjotr en Petra ook. Tim is niet moe, maar heeft het ook wel gehad. Als we het overzichtelijke Rijnpad weer bereiken hebben we nog ruim 15 km wind tegen te gaan. We pauzeren nog maar een keertje bij een camping, en rijden dan het laatste stuk naar de stadscamping in Mainz, waar we pas om 19.00u arriveren.

We sturen de jongens naar de douche en zetten rap de tent op om daarna meteen (en ongedoucht) te gaan eten. We weten niet hoe laat het restaurant dicht gaat en willen de jongens zo snel mogelijk rust gunnen, vandaar. We eten weer geweldig goed en voor een heel acceptabel bedrag, we worden nog eens Duitsland-lovers! We bellen opa en oma om onze aankomst thuis over een week te bevestigen, aan hun mailtjes te zien tellen zij de dagen net zo hard af als Otto!