Saint-Côme-d'Olt - Estaing 21,9 km 554m geklommen, 570m gedaald.

De camping is rustig op TWEE NEDERLANDERS na DIE OP VOLLE STERKTE PRATEND langsstampen rond 11 uur.

We staan om 7 uur op, gewekt door de bijzonder vals klinkende torenklok. Even  na achten gaan we op pad. Het is stralend weer, ons 2e laagje gaat al snel uit. Espalion ligt als je langs de rivier gaat maar een km of 3 van St Côme, maar de GR zou de GR niet zijn als-ie niet bovenover zou gaan en dat doet-ie dus. De klim is lekker geleidelijk en de uitzichten zijn, saai om te lezen  maar heerlijk om te ervaren, weer prachtig. 

We mogen nog een berg over, via een met EUgeld aangelegd pad waar immense hoeveelheden houtsnippers zijn gestrooid waardoor we over een zacht tapijtje naar boven lopen. Dat is dus nog eens goed besteed belastinggeld. De heuvel is het resultaat van  bijzondere vulkanische activiteit, boven zien we de oude krater nog en basalt met mooie stromingspatronen. Er waren niet genoeg houtsnippers om ook de afdaling te bekleden dus we dalen over vertrouwde rotspaadjes af naar Espalion. We horen het 10 uur slaan, de klok hier klinkt aanzienlijk beter dan die in St. Côme.

Bij de ingang van Espalion is een kanoverhuur. Naar Estaing kun je ook per kano, dat lijkt me wel wat! De afvaart is echter pas om 2 uur, 3 uur wachten en dan pas laat in de middag bij ons hotel-met-zwembad aankomen vinden we niet aantrekkelijk. Ik probeer of we niet toch al het water op mogen, maar daar is mijn Frans toch niet overtuigend genoeg voor. Dan toch maar lopen.

Espalion ligt prachtig aan de Lot, we lopen het aan via een met zorg aangelegd park langs die Lot. Het is koffietijd, ik haal lekkere broodjes/quiche voor een picknicklunch en ik pik bij de Tourist Information dienstregelingen van de compostellabussen op. 

Omhoog gaat het weer, het dorp uit. We halen een gezin met 3 kinderen en 2 ezels in. Het oudste kind, een knul van een jaar of 12, moet lopen, hij ziet er niet uit alsof de pelgrimsvlam in hem al brandt. De jongste kinderen zitten op de ezels, heel veilig met helmpjes op.

Bij Bessuejouls bekijken we een prachtig 11e eeuws kerkje en picknicken we op een terras. Het personeel hier is overal superlief en de consumpties gaan voor een vriendenprijs weg: voor 2 glazen verse jus + 2 koffie betaal ik €7,80, de kan ijswater krijgen we er gratis bij.

We mogen nog een keer flink omhoog, weer langs een EU-bord over een pad waarvoor de subsidie-euro's zijn omgezet in houtsnippers. We lopen in de Aveyron nu, waar via bordjes benadrukt wordt hoezeer er gewerkt wordt om de Camino op orde te houden.

Vandaag lopen  we best veel over asfalt, dat hier en daar begint te smelten van de hitte. Het is tegen de 30 graden maar we hebben er geen last van, we kunnen veel in de schaduw lopen. Ik bedenk dat we eigenlijk zonnebrand zouden moeten smeren, maar verder dan dit stukje bewustwording kom ik niet. Bij Trebou pauzeren we bij alweer een prachtig 11e eeuws kerkje, het kan niet op hier. Er is ook een drinkwaterkraantje, zo om de 5 km vind je die langs de route, een geweldige service.

Nog een paar km door het vlakke land en dan bereiken we de Lot weer. Er is een paadje boven de weg aangelegd, dat scheelt een flink stuk asfalt. Door de bomen zien we Estaing verschijnen, alweer zo'n kalenderblad-beauty, zo perfect dat het bijna een filmdecor lijkt.

Langs de Lot en het plaatselijke zwembad bereiken we het dorp. De camping is nog 2,7 km verderop, wij blij dat we onszelf hebben moeten trakteren (alle gîtes zaten vol) op een hotel-met-zwembad! Het inchecken verloopt supersnel: 'Ik ben Petra, ik heb gisteravond gebeld' 'ja klopt, jullie krijgen kamer 1. Diner vanaf 19.00, ontbijt vanaf 7.30, hier de trap op.' Niks legitimeren, formulieren invullen of computergedoe, en zo gaat het al dagen lang. Ik ga steeds meer van de Franse slag houden!

We douchen en wassen wat kleren en de handdoeken uit, en als die hangen is het tijd voor het zwembad. Otto appt dat hij cum laude geslaagd is voor zijn Master Artificial Intelligence, dus aan de rand van het zwembad zitten 2 trotse ouders.