St. Privat sur Allier - Saugues 21,1km 789 m omhoog, 712 m omlaag

Het eten gisteravond was dik voor mekaar. Wel ontnuchterend om te ervaren dat we praktisch niks kunnen volgen van de onderlinge conversaties van de Fransen. Het onderwerp halen we er nog wel uit, de pointe zelden. 

De nacht is rustig. Even na achten vertrekken  we, na hartelijk afscheid genomen te hebben van Salem. Ik beloof hem een lovende recensie op Google, die staat er inmiddels. 

De eerste druppels vallen tijdens onze eerste stappen. De poncho's gaan aan. De hele dag door vallen er buitjes, afgewisseld met beetjes zon. We perfectioneren onze poncho-aan/uit-trekroutine, we zijn nu binnen een minuut in- of uitgepakt. 

De etappe begint met ruim 500 m afdalen naar Monistrol. De etappe heet moeilijk te zijn, de afdaling is echter best goed te doen: het is gewoon een lang rotspad. Na onze Alpen avonturen draaien we hier onze hand niet voor om. We doen het kalm aan vandaag, zo maar, omdat we daar zin in hebben. Toch halen we alleen maar mensen in en haalt niemand ons in.

In Monistrol, dat diep tussen de rotsplooien aan de Allier ligt, duiken we een café in voor koffie. De patron heeft duidelijk al iets sterkers achterovergeslagen. Op tv (de eerste tv sinds we in Frankrijk zijn!) zien we het weerbericht: bijna heel Frankrijk koud en nat, alleen aan de Côte d'Azur is het heet, maar daar staan dan  weer bossen in brand. Doe dan maar liever koel en nat.

Na Monistrol begint een lange klim. Dat is fijn, dan kunnen we ons warmlopen, het is tussen de 12 en de 15 graden. We hebben uitzicht op de kloof van de Allier, waar in het water gekajakt en geraft wordt. Menig kajak slaat om, ik hoop dat ze wetsuits aan hebben.

We bereiken een kapelletje, Pjotr heeft de neiging die over te slaan, het is dus mijn taak 'm elke keer even mee te slepen. Ook deze is weer onverwacht mooi: diep in de rotsen uitgehakt, en omringd door sprookjesachtige textielkunst. En weer een stempel erbij in onze credencial.

We klimmen verder en verder, we weten ons bergverzet goed te vinden, het is niet steil en het pad is prima. Het pad loopt door het bos met vaak uitzicht over valleien en heuvels verderop. De wolkenlucht is alle kleuren grijs en blauw tegelijk, het is maar net waar je kijkt. Dit koele, dreigende weer past wel bij deze omgeving van bossen, weiden met koeien, stapelsteenmuurtjes en stoere granieten huizen. Die zijn over het algemeen goed onderhouden. De streek maakt, in tegenstelling tot de Morvan waar we op weg hierheen doorheenreden, een levende en welvarende indruk.

Tegen lunchtijd halen we een vrouw in die met 4 jonge kinderen wandelt; 1 zit er in een rugdrager, de andere 3, een kleuter en 2 basisschoolkinderen, lopen zelf, allemaal voorzien van een stoere houten staf. Ze zingen er ook nog eens bij. We ontmoeten elkaar weer bij de lunchplek van vandaag: de garage van een melkveebedrijf waar je iets kunt drinken, doe maar warme chocomel, met melk van eigen koeien. We zijn vol bewondering voor de vrouw, die met de kids omhoog gelopen is vanuit Monistrol en zometeen wordt opgepikt door papa met de voiture. Stoer! We zetten de reis tegelijk voort en zien hoe de kleintjes hun staf gebruiken als paard.

Saugues, onze bestemming van vandaag ligt in een enorme kom omringd door heuvels, de aanloop is prachtig. We zijn hier in de Gevaudan, die in vroeger tijden geteisterd werd door een monster. Ze hebben er een beeld van staan, het lijkt verdacht veel op het Goedige Monster, uit een prentenboek dat ik ontelbare keren heb voorgelezen.

Saugues is een levendige plaats met veel voorzieningen. Eigenlijk moeten we nodig bij de wasserette langs, maar daar zijn we te lui voor. In de auto, die we zondag bereiken, liggen nog schone kleren, die 2 dagen stinken kunnen er nog wel bij. Voor het diner hebben we speciale, nog niet stinkende, kleren bij ons.

We vinden onze gite, waar we keurig om 4 uur aankomen en vriendelijk ontvangen worden door Sébastien en Silvie. We hebben een soort van suite dit keer: slaapkamer, overloop, badkamer, apart toilet, wat een luxe.