Saint-Chély-d'Aubrac - Saint-Côme-d'Olt 17,4 km 350m geklommen 803m gedaald

We slapen lekker, diep weggedoken in de slaapzakken en met het geruis van het riviertje als slaapliedje. Rond acht uur staan we op, het is dan nog geen 10 graden. We ontbijten met zelfgemaakte muesli en aangelengde poedermelk en gaan even na negenen op pad. 

Het is fris wandelweer maar de regendreiging is weg. Verschillende lichaamsdelen mopperen over de aanslag van gisteren, we gaan vandaag daarom een beetje langzamer. Over zandwegen klimmen we het dal weer uit, langs koeienweiden en door beukenbossen. Na een km of 8 hebben we behoefte aan een pauze en voorwaar, daar is een mooie pauzeschuur met koffie en knuffelkatten. Het is er druk: een Franse wandelgroep, we zagen ze al op de camping, pauzeert er ook. Ik maak een praatje, we gaan ze vandaag nog een paar keer inhalen.

Het heuvelt verder, we klimmen naar ruim 900m vandaag en hebben dan een prachtig uitzicht op het rivierdal en de heuvels in de wijde omgeving. We dalen weer een beetje en komen in departement Aveyron terecht, dat op een informatiebord vertelt dat we hier de eerste kastanjes na de Aubrac zien. Goed om te weten. Meer van dit soort feitjes volgen, er is werk gemaakt van het 'aankleden' van de route.

We lopen lekker door maar ik ga het volgende dorp niet halen zonder een extra pauze. Dat heeft Muriël goed voorzien: ze heeft aantrekkelijke foto's opgehangen van haar terrasrestaurant dat een half uur lopen verderop ligt. Dat halen we nog wel. Chez Muriël ligt prachtig, hoog boven de vallei met eindeloos uitzicht. We lunchen er met lekkere salade, brood en taart en constateren dat het wel heel lekker lopen is op zo'n pad waar alles is ingericht op lopers. We besluiten de route van vandaag in te korten en in St.-Côme-d'Olt te gaan kamperen, het schijnt een erg mooi stadje te zijn en het geeft de getergde lichamen de kans van de schrik te bekomen.

De camping aan de Lot blijkt vol, maar niet voor pelgrims. We krijgen een plekje bij de badhokken, mwah. Ik probeer er een plekje bij de rivier uit te slepen maar dat raadt de campingmevrouw af: dan krijg je maar vocht op de tent. Pas de probleme, probeer ik nog, maar nee, we moeten toch bij de badhokken. 

Sloompjes zetten we de tent op. We douchen en plannen de etappes tot Conques en dan is het alweer bijna 6 uur en tijd om het dorp met een bezoekje te vereren.

Het dorp staat op de werelderfgoedlijst en hoort bij de mooiste dorpen van Frankrijk. Het heeft een oude kerk en een oud kasteel en een paar schattige straatjes, en in een half uur heb je alles wel gezien. We halen nog wat fruit en ontbijtspullen en strijken dan neer op het terras van een restaurant waar al veel pelgrims zitten. We beginnen al wat gezichten te herkennen, en dat is wederzijds. Allemaal Fransen, op de Belgische dames in de eerste gîte na.

Als we terugkomen op de camping zijn er nog wat trekkerstentjes bijgekomen. Wij hebben rugdekking van een forse camper die een intrigerende aanhanger meesleept, voorzien van een wonderlijk deurtje. Er komt geen geblaf uit, dus ik denk dat schoonmama daarin is ondergebracht.