Termignon - Villarodin

Donderdag

15,7 km, 335 hoogtemeters, top 1343 meter 

Vandaag de grote Franse feestdag, 14 juli. Pjotr is er vanochtend beter aan toe dan gisteren. De koorts lijkt grotendeels verdwenen. We besluiten door te lopen naar de B&B in Villarodin, dat is 15 km verderop via een vlakke route langs de rivier.

We ontbijten op de slaapkamer om andere gasten niet bloot te stellen aan Pjotr's virussen. Doodzonde, het hotel is heel mooi ingericht. In plaats van alles met hout te betimmeren hebben ze de muren hier friswit gehouden en een aantal graffiti-artiesten uit Lyon muurschilderingen laten maken.

Even na half tien vertrekken we, langzaam. Pjotr's thermostaat blijkt al snel nog steeds van slag. We komen wel vooruit maar het is allemaal nogal vreugdeloos. We lijken meer dan ooit op slakken: huis op de rug, langzaam, en met slijmspoor in de vorm van snot dat uit beider hoofden blijft druipen.

We pauzeren verschillende keren goed lang: we kunnen pas om 4 uur terecht bij de B&B. Komt ons ook wel goed uit: kan Pjotr weer wat bijkomen.  Ik voel me ook nog vrij lamlendig en val tijdens de lunch in slaap aan de picknicktafel.

Voor het eerst hebben we het allebei helemaal gehad en zien we niet hoe dit nog leuk gaat worden. Ermee stoppen slaat echter ook nergens op. De klus waar we nu voor staan is 'er weer zin in krijgen', ben benieuwd hoe we dat aan gaan pakken. 

De zandweg die we volgen stijgt steeds verder boven de rivier de Arc uit, ze vormt hier een diepe gorge, met woeste rotsen aan de overkant. Op een extra smal punt is in verschillende verdiepingen een enorm fort gebouwd, ter verdediging tegen de Italianen ooit, de Italiaanse grens is hier, vlakbij de mont  Cenis, vlakbij. Bij het fort ligt het grootste klimbos dat ik ooit gezien heb, overal lopen mensen met klimgordels. We drinken een cola in de bar. Dat is een zeldzaam genoegen, een bar op de route.

Nog 3 km te gaan, en we worden door Pjotr's gps een smal paadje ingestuurd, richting het begin van een via ferrata en een dorpje onder dat van onze B&B.

We steken een 'spannende' hangbrug over, dat wordt meteen het filmpje van vandaag. Voor dat filmpje moet ik een paar keer op en neer, met wiebelige benen loop ik verder over het smalle pad. We gaan even de verkeerde kant op, waar het pad nog smaller wordt/ophoudt, ik word er nerveus van. Het helpt niet dat aan de overkant van de net overgestoken kloof spontaan een flinke boom afbreekt en net tussen 2 hangbruggen naar beneden stort.

Bordje gemist, we moesten naar links ipv naar rechts. Daar loopt een smal en zanderig pad langs de steile helling van het bos. Dit soort paden hebben we al honderden kilometers gelopen, maar nu voel ik me er niet op mijn gemak. Gelukkig komt het pad uit in een weiland, even pauze.

Aan de andere kant van het weiland gaat het echter weer door, moet dat echt? Nee, we kunnen ook de asfaltweg volgen, dat is minder steil en niet langer. Zo gezegd, zo gedaan, en blij toe: we zien hoe diep dat andere pad afdaalt, en dus ook weer stijgt, terwijl wij rustig afdalen en goed uitkomen in Villarodin, waar de B&B gauw gevonden is. 

We krijgen onze suite toegewezen: veel ruimte onder de hanebalken van een 16e eeuwse boerderij. En een waterkoker, dus theedrinken geblazen.

Het goede nieuws: Pjotr is in de loop van de dag verder opgeknapt, de koorts en keelpijn trekken langzaam weg en hij voelt zich iets fitter.

En weer kunnen we na het douchen Tour de France kijken. Straks schuiven we aan bij de table d'hote (door de B&B gekookt eten), gelukkig hoeft dat niet op onze kamer zoals gisteren, dat was te sneu.

Morgen een rustdag hier, hopelijk kunnen we dan de restjes ziek afschudden en moed en zin verzamelen voor het vervolg.