San Gimignano - Abbadia Isola

Dinsdag

25,1 km, 532 hoogtemeters, top 329 meter 

Gisteravond waren de bustoeristen inderdaad allemaal afgevoerd, er bleef echter genoeg volk, veel Amerikanen, achter om het dorp levendig te houden en de restaurants open. Op aanraden van onze gastvrouw beklommen we de Rocca, een heuvel aan de rand van de stad met een mooi park en sprookjesachtig uitzicht op de stad en de wijde omgeving.

Het aanbevolen restaurant was dicht, dus we zijn aangeschoven bij een restaurant op het centrale plein en hebben daar slechte bruschetta en dito ravioli gegeten. Volgens reviews op Google vinden Amerikanen het daar wel amazing. Stelling van vandaag: waar Amerikaanse toeristen komen, daalt de kwaliteit van het eten en stijgt de prijs.

De rij bij gelateria Dondoli is weggesmolten. Ook al ben ik geen ijsliefhebber, ik ben wel nieuwsgierig geworden naar deze wereldkampioen en we besluiten daar ons toetje te halen. De prijs valt alvast mee: €3 voor het kleinste hoorntje dat niet klein is. Het citroenijs smaakt naar echte citroen en het amaretti-ijs smaakt heerlijk naar koekjes, dat is wat mij betreft echt een topper. Pjotr's mangoijs barst van het fruit, ook goed gedaan. Ik snap hun reputatie nu beter! Terwijl we onze ijsjes oplikken komen de Engelsen die we eerder tegenkwamen langslopen, we maken even een praatje.

We slapen lekker in de koele, rustige kamer en gaan rond 9 uur op pad nadat we de laatste fototips hebben gekregen van onze gastvrouw. De lucht is stralend blauw en het lange mouwen shirt hoeft, zeker in de zon, niet aan.

Buiten de stadspoort vind ik een winkeltje waar ik druiven koop voor onderweg en maakt Pjotr foto's van het weer prachtige landschap. De eerste kilometers gaan over asfalt, daarna gaan we zandwegen op. Het heuvelt nog aardig, door stukjes bos, wijngaarden en, je raadt het al, olijfgaarden. We zien andere lopers die in hetzelfde treintje zitten: Mike en Debbie, die we even spreken, een groep Engelsen met gids, een groep jonge Italianen. 

De beoogde koffieplek is dicht, we mogen wel op het terras zitten en water tappen. Dat smaakt niet lekker in deze omgeving, ik koop later vandaag bij uitzondering een fles water.

Na nog een flink stuk rustige zandwegen komen we bij de grote weg naar Colle di Val d'Elsa aan. Volgens het boekje zou die verschrikkelijk zijn, dat blijkt reuze mee te vallen. Colle di Val d'Elsa is een langgerekte Middeleeuwse stad met ingewikkelde hoogteverschillen. We hebben onze wandeling zo getimed dat we er rond lunchtijd zijn en een menu del lavoro kunnen scoren. Dat gaat mooi niet door. We lunchen in een restaurant met mooi uitzicht waar Engels de voertaal is en de stelling van vandaag opgaat. Licht chagrijnig vertrekken we daar voor de laatste 10 km. 

Bij een supermarkt haal ik saladespul voor vanavond: in het hostel kun je niet eten en er is geen eetgelegenheid in de buurt. 

Het duurt even voordat we uit de bedrijvigheid van Colle zijn, dan mogen we weer een zandweg op. Een echte strade bianche, elke auto die passeert werpt een dikke wolk wit stof op. Gelukkig rijden de meeste langzaam. Veel mountainbikers hier.

We pauzeren nog een keertje ongemakkelijk in een berm, 200m verderop barst het wel van de bankjes.

Nog wat meer wijndruiven, nog meer olijven, en strak aangeplante bomen waar ons de functie van ontgaat verder en dan arriveren we rond half 5 bij Ostello Contessa Ava. Deze Contessa stichtte het klooster waar wij nu logeren in het jaar 1001 om passerende pelgrims van dienst te zijn, toen was de Francigena al een begrip.

We hebben er een eigen kamer met badkamer, pico bello in orde én in de oude sfeer, heel mooi. Bijzonder idee dat hier 1000 geleden al pelgrims sliepen. Vanuit ons raam hebben we uitzicht op Monterigione dat 3 km verderop mooi ligt te wezen op een heuveltop. Daar lopen we morgen doorheen.

Vlak voor zessen lopen we, net op tijd, nog even de kerk in. Een jongen die hier stage loopt als schoonmaker annex rondleider leidt ons rond en vertelt over de geschiedenis van de kerk en de 15e eeuwse frescos. Hij doet zijn best maar maakt een ongelukkige indruk, ik hoop dat hij z'n draai nog gaat vinden.