Plampinet - Claviere (Italië)

Maandag

15,8 km 1038 hoogtemeters, top 2520 meter 

Het eten in La Cleida was prima, groentensoep met veel groenten, lekkere lasagna en flan als toetje. We hebben lekker, en gratis, geslapen in de tent, die we op mochten zetten in een weitje achter de auberge waar ook caravans voor het personeel stonden. 

Ook het ontbijt is prima, en rond half 9 vertrekken we, voorzien van een picknickpakket. Bij het vertrek kletsen we met een groep Fransen die dezelfde route gaat lopen, in de drukte laat ik mijn hoody bijna liggen, gelukkig ziet één van de Fransen dat.

We klimmen 1000m in 9 km over een prettig geleidelijk stijgende zandweg. Over hellingen van 10-12% kunnen we nu ontspannen lopen zonder moe te worden en zeker zonder buiten adem te raken.

De eerste kilometers lopen door het bos en door de schaduw van de rotswanden daarachter: we zien hoe de zon langzaam doordringt tot het dal en ook tot onze helling. We pauzeren bij een riviertje, de Fransen komen langs en moeten natuurlijk iets vinden van onze stoeltjes. 

We stijgen door en bereiken de boomgrens weer eens. Het landschap wordt opener, met kort gras en bloeiende maar ook al veel uitgebloeide bloemen. Het wemelt weer van de vlinders, en van allerlei soorten krekels en sprinkhanen. Hun gechirp is nu het overheersende dierengeluid. De vallei waar we doorheen lopen wordt aan weerszijden geflankeerd door hoge rotskammen. Die verkruimelen, met als resultaat overal puinwaaiers aan de voet van de kammen, een indrukwekkend gezicht.

We lunchen op ongeveer 2200m, en maken een praatje met een Frans stel dat ook de GR5 loopt. Naar de col is dan niet moeilijk meer, een kwestie van de sporen door het gras naar boven volgen. We treffen onderweg zowaar een Nederlander die de hele Alpen stukje bij beetje loopt.

Het uitzicht op de Col de la Lauze (2520) is prachtig. In de verte ligt, nog hoger, het Ecrinmassief, dat tot 4000m gaat. Het lijkt wel een luchtkasteel. Dichterbij loopt een diepe kloof naar beneden tussen twee hoge rotspieken door.

En dan is het afdalen geblazen, over zand en gruis, maar gelukkig weer niet al te steil. We komen nog een vrij wilde ex-Belg tegen, die ons ervan verzekert dat er verderop water is. Ja echt, daar bij die hut! We geven aan dat we genoeg water hebben, dat dringt niet echt door. Hij demonstreert dat hij nog wat Vlaams spreekt en slaat bijna achterover als hij hoort waar we mee bezig zijn. De conversatie verloopt wat rommelig dus ik ben blij als het lukt door te lopen.

Daar is de boomgrens weer, en een punt waarop er weer krekels zijn. Nog een paar kilometer zandweg en een rare slinger Claviere in en dan hebben we de klus voor vandaag weer geklaard. Het ging best lekker en we voelen ons beter dan de afgelopen dagen, zouden we de dip gehad hebben?

Bij chalet della Luna worden we enthousiast ontvangen. Het is heel even overschakelen van Frans naar Italiaans, en dan genieten: Italiaans gaat ons veel beter af dan Frans.

Lekker douchen en dan uitpuffen, met een Italiaans diner in het vooruitzicht. Morgen weer terug naar Frankrijk, naar Briancon. Geen lange etappe dan, wel een vrij lange boodschappenlijst.