Menton - Sasso di Bordighera

Donderdag

22,4 km, 384 hoogtemeters, top 189 m

We hadden gisteravond een eigen tafel in de eetzaal en werden voor het eten en plein public bemoedigend toegesproken door de mevrouw die de maaltijd opende. De maaltijd is eenvoudig: een lekker soepje,  als hoofdgerecht wortelpuree met twee plakjes kookworst en één knakworstje, een plakje kaas en een bakje watermeloen. De liefde waarmee dit geserveerd wordt maakt alles goed. Na het eten zingen we met z'n allen een paar Ave Maria's.

Omdat we hartje stad zitten en nog geen koffie hebben gehad lopen we naar de boulevard. Het is zo lekker buiten, en de sfeer is hier zo relaxed, dat we een hele tijd in de stad blijven  en zelfs ijsjes kopen, de eerste in 4 maanden. Menton bevalt heel wat beter dan het hectische en schreeuwerige Nice en Cannes.

Om kwart voor acht schuiven we aan voor het ontbijt, met verse jus én een warme appelflap zowaar. Echt een bijzonder adres dit!

Een half uur later gaan we op pad, het is al warm. Via de boulevard verlaten we Menton en bereiken we de Italiaanse grens. Gisteren waren we precies 4 maanden op pad, we kijken niet op een mijlpaal meer of minder.

We lopen een stukje over de stoep langs een drukke weg en komen dan bij een splitsing. Pjotr's route zegt linksaf en bovenover, een GR, de Via della Costa en de Via Liguria gaan rechtsaf onderlangs. Dan die toch maar proberen. We missen een afslag en komen uit op een doodlopend strand waar we ons de weg laten wijzen: tikkie terug en dan de trap op. Oké, en dan zitten we weer langs de drukke weg. Die voert ons door een paar tunnels waar Pjotr's Locus doorheen weigerde te gaan. Deze route scheelt wel het nodige klimwerk en heeft een veilige stoep. Bij Latte mogen we even van de drukke weg af en lopen we door stille achterafstraatjes tussen hoge muren, tot we weer terugklimmen naar de weg. Mooie uitzichten achter ons naar Menton en onder ons in de heldere blauwe zee. 

In Ventimiglia lopen we door de oude stad. Ik loop even de kathedraal in, de oudste delen zijn uit de 8e eeuw, ook de rest is prachtig Romaans, spreekt me toch meer aan dan die barok in Frankrijk. Aan het strand drinken we cola.

Een paar kilometer boulevardwandelen verder strijken we neer bij een restaurantje op een strand voor een lekker bordje pasta met een glas Falanghina. Mmm, wat is Italiaanse wijn toch lekker! Zeker na maanden Franse wijn die maar al te vaak vlak en hard van smaak was.

Na het eten verhuizen we naar het strand, heerlijk om in het water te dobberen. De stranddouches doen het hier wel, gisteren in Menton waren ze afgesloten vanwege de droogte. Kiezelstrand hier, niet zo fijn voor de voetjes, wel voor de handdoeken die zo niet onder het zand komen te zitten.

Even na vieren beginnen we aan het laatste deel van de etappe van  vandaag: een kilometer of 5 naar een camping in het binnenland die een paar honderd meter hoger ligt. We slingeren door Bordighera, de navigatie leidt ons via allerlei trappetjes en doorsteekjes naar boven. Het is nog steeds erg warm, we zweten allebei als otters. We klimmen richting de camping over een klein weggetje door een wat mottige omgeving. Dat weggetje gaat aan het eind over in een voetpad. Zegt de kaart, in werkelijk eindigt het bij illegaal gestort puin en is het gebarricadeerd met een roestig hek. Achter dat hek zien we niets wat op een pad lijkt.

Dat is even schrikken, tot nu toe konden we blind vertrouwen op de info in onze apps. Voor nu is het niet zo erg: een kilometertje terug kunnen we een grotere weg richting de camping nemen. Die is gelukkig niet druk. We vragen ons wel af wat dit voor de verdere planning betekent...

Op de camping krijgen we een aardig plekje. Tent opzetten, t-shirts uitspoelen, douchen, lange broek en overhemd aan tegen de muggen, en betalen, € 29 voor een nachtje, da's andere koek dan in Frankrijk. Ik maak een praatje met de NL buren en hoor dat de route voor morgen geen probleem is, die staat even verderop al aangegeven, dat is mooi.  En dan is het alweer 7 uur. Zometeen eten bij een restaurantje vlakbij.