Herstellen op Foce Sele

Zaterdag 4 juni.
Maar eens kijken hoe Otto's been zich ontwikkelt vandaag. Ook een mooie gelegenheid om de was te doen en de fietsen te checken. De kinderen genieten van het zwembad. Otto kan alweer gewoon lopen, maar zijn been is nog wel gevoelig. 's middags bezoeken we het strand, de zee is wel lekker, maar het strand niet echt aantrekkelijk: niet echt schoon en verder niets te beleven, misschien omdat we vroeg in het seizoen zijn? 's Avonds koken we weer eens zelf, het restaurant heeft in het voorseizoen maar een beperkt aanbod.

Zondag 5 juni
's Ochtends gaan we op weg naar het tempelcomplex in Paestum, maar na een paar kilometer draaien we alweer om: Otto heeft nog te veel last van zijn been, vooral als hij door een kuil heen gaat, en daar hebben ze er veel van hier, doet het nog flink pijn. Morgen maar weer proberen dan.

Gelukkig wacht het zwembad.  De badmeester past héééél goed op ons, zo'n beetje alles wat afwijkt van braaf dobberen wordt snel verboden. Aan het eind van de dag wordt hij dan ook door een gast het water in geduwd. Hij kan het niet waarderen, gevoel voor humor past niet bij zo'n verantwoordelijke functie.

Tijdens de middagsrust leren we de jongens klaverjassen, ze pikken het snel op en vinden het leuk. Verliezen en slechte kaarten krijgen is zwaar te verteren, ze willen alleen maar winnen, het zijn echte van der H's!

's Avonds koken we weer zelf. De laatste olijven van het pond dat ik gisteren heb gekocht worden verslonden, vooral ook door de daaraan gekoppelde pitspuugwedstrijd, die Otto glansrijk wint.

Maandag 6 juni
Vandaag gaan we weer proberen Paestum te bereiken. De jongens doen het voorstel dat pas na de middag te doen, ze willen 's ochtends klaverjassen en zwemmen, en als het zwembad vanmiddag dicht is op pad. We gaan akkoord.

Een eh, emotionele klaverjassessie volgt. De jongens willen tegen Pjotr en Petra spelen, maar missen daar toch nog wat ervaring voor. Als we de teams veranderen wint Otto tenminste alvast, voor Tim blijft verliezen nog afzien.

Na de lunch fietsen we naar Paestum. Otto had gisteren vooral last van de hobbels in de weg, en hij zei daarom "Kans van 1 op een miljard dat ze die hobbels nu voor me hebben weggehaald". En ja: er werd nu druk gewerkt aan de weg, de bovenlaag asfalt was al weggeschraapt!

Geen al te bijzondere route verder, maar tenminste grotendeels rustig. We proberen eerst een bospaadje door een natuurgebied. Het leek echter geen echt fietspad, maar meer een toegangspad door bossen waar de locals gaan picknicken en vervolgens al hun rotzooi achterlaten. Verschrikkelijk, wat kunnen ze hier een rommel maken, om depressief van te worden.

Het tempelcomplex is prachtig, 3 mooi gave tempels in een mooi park. Vooral de grootste tempel, of die voor Poseidon of Apollo bedoeld was is nog niet duidelijk, is prachtig. Hij is gemaakt van een okergele steensoort die een warm soort licht af lijkt te geven.

Als we weer terug zijn op de camping doet Otto's been toch wel weer flink zeer. We blijven daarom nog een dagje hier, vooral omdat de tweede etappe vanaf hier één van de zwaarste van de hele reis gaat worden.

Dinsdag 7 juni

Nog een dagje op de overigens prima camping Paestum (erg vriendelijk personeel) met veel zwemmen en kaarten en een erg smakelijk dinertje in het restaurant omdat er slecht weer dreigt. Dat valt gelukkig mee. Morgen weer lekker fietsen!