Bussana - Diano Marina

Zaterdag

25,6 km, 106 hoogtemeters, top 158 m

We eten lekkere zelfgemaakte salade in de tuin van Ariadamare. De avond is zwoel, het uitzicht over de zee mooi en wij doodmoe: bijna 1000m klimmen in deze hitte was een hele klus. Morgen lopen we gelukkig een dag vlak.

Slapen lukt nadat de blaffende honden opgesloten zijn, de jankende kat gevoerd is, het eindeloze telefoongesprek dat we door de muren heen horen afgerond is, en de laatste huisgenoot met veel gekners van de poort thuisgekomen is.

Het uitgebreide ontbijt wordt door Andrea geserveerd op het terras. Lekker, met eieren en kaas. En focaccia, dat is een specialiteit van Liguria, Andrea drukt ons op het hart vooral focaccia te eten in Recco, dat is het epicentrum van de focacciawereld. Als duidelijk is dat we Italiaans verstaan komen de verhalen.

Andrea vertoont de typisch Italiaanse mix van liefde en trots voor zijn land en schaamte voor de staat van desorganisatie waarin het verkeert. Hij formuleert het mooi: we zijn wel creatief maar niet methodisch, en daardoor wordt veel niet afgemaakt/opgeruimd. We nemen hartelijk afscheid.

Na een supersteil klimmetje volgt een dito afdaling over weggetjes waar her en der slagbomen staan. In Bussana lopen we ons vast in een doodlopend weggetje, locals die dat zien wijzen de weg naar een trappetje dat daar toch in een hoekje blijkt te zitten. Alle dorpjes hier zijn 3D, van boven naar beneden komen, of zoals nu op het fietspad terechtkomen, is een hele puzzel. Locus weet de juiste paadjes over het algemeen goed te vinden, dat scheelt veel dwalen en zoeken.

Van Ventimiglia naar Imperia is een opgeheven spoorlijn verbouwd tot een ruim 30 km lang fiets- en wandelpad, dat bijna overal strak langs de zee loopt. Vandaag lopen we daar bijna 20 km van. Het loopt wel lekker, zoeken hoeft niet, het is voor de verandering vlak, en er staat een oostenwindje dat wat verkoeling brengt. In een tunnel van anderhalve kilometer kolen we nog wat verder af. Regelmatig passeren we dorpjes, in één ervan lunchen we salade op een terras.

Na Imperia is het fietspad afgelopen, maar loopt er nog steeds een fiets- en wandelpad langs zee, waarom dit niet 'meetelt' is een raadsel. 

Rond half vier bereiken we Diano Marina, waar we twee nachten in een iets te duur hotel verblijven, te lang gewacht met boeken. We zijn blij dat we er zijn, ruim 25 km asfalt in de hete zon is wel weer genoeg. De voeten zijn ook moeier dan normaal door de eenzijdige belasting.

We nemen een snelle douche en gaan dan naar het strand voor een duik. Het is er erg druk, gezellig om tussen de Italianen te zitten. 

Ook bij het avondeten zitten we tussen de Italianen: we eten in het hotel, halfpension is hier vaak een goede deal. Ook nu, we eten prima: voorgerechtjes van inktvis, pasta, fritto misto en dan echt lekker, en als toetje goed fruit/citroensorbet. Naast ons bespreekt de ober de F1 race van morgen voor met de Italiaanse buurman, aan de andere kant zitten 2 broers met hun vrouwen en dochters, allemaal Italianen op hotelvakantie. 

Morgen blijven we hier voor een stranddag en om het vervolg te plannen. We hebben alvast bedjes op het strand geregeld via het hotel, dat wil zeggen: we hebben een optie op de laatste twee plekken die nog beschikbaar zijn. We mogen morgenochtend kijken of het er wel mooi weer genoeg voor is. Wij twijfelen daar niet aan, de mevrouw van de receptie blijkbaar wel.

Plannen wordt een interessante klus: het terrein hier is pittig: het land rijst steil de zee uit en elke stap het binnenland in betekent klimmen. Voor zover hier wandelroutes zijn, zijn ze beroerd aangegeven en ontbreken gpx-tracks, we zullen het van onze eigen creativiteit moeten hebben. Gaat vast wel lukken!