Belfort, rustdag

Zaterdag

Een stadsnacht: plakkerig en met straatgeluiden, dat zijn we niet meer gewend.

Na het ontbijt gaan we zonder al te veel verwachtingen de stad in: Belfort heeft een stoer fort (de naam zegt het al) en een overdekte markt en dat is het dan ook wel. Voor de zekerheid nemen we de regenjassen mee, het weer is wat instabiel en er wordt regen voorspeld. 

De overdekte markt zit in een mooi gebouw en er zijn kramen met allerlei lekkers. Het is kijken maar niet kopen, het is allemaal niet zo portable.

We lopen door naar het fort en beklimmen dat als echte toeristen, en natuurlijk maken we een selfie met de Leeuw van Belfort, monument van het jaar in 2020 en sowieso het grootste monument van Frankrijk.  Ontworpen door Bartholdi, die van het Vrijheidsbeeld.

We bespreken het augustusdilemma. We komen eind juli aan in Nice, wat betekent dat we de Ligurische kust in hete en razend drukke augustus zouden moeten lopen en dat vinden we allebei zonde. Maar wat dan te doen in augustus?

Inmiddels blijkt dat er een groot muziekfestival is in de stad, de FIMU, festival international du musique universitaire. We vinden een blokkenschema en ontdekken dat het festival een combi is van North Sea Jazz, Music Meeting en Zomerfeesten (want buiten door de hele stad & gratis). Mooi cadeautje van de Belforters!

We eten pastilla bij een Libanees restaurant, een serieus lekkere kip/amandel/groentenpastei. Leuk, weer eens wat anders.

De eerste groep waarbij we aanschuiven is een enthousiaste jazzband met zangeres, ze spelen met overgave een aantal standards. Het publiek, en dus ook wij, zit ondertussen geheel in tegenspraak met het miezerige weerbericht weg te smelten in de brandende zon. Als we later bij hetzelfde podium terugkeren zijn alle stoelen naar de schaduw versleept en staat de nieuwe band voor kaal asfalt te spelen.

Wij trekken door naar de Fanforale du Douzbekistan die met aanstekelijk enthousiasme Oezbeekse en andere volksmuziek spelen en zingen. Zelfs het brandende asfalt jaagt het publiek daar niet weg.

Het wordt steeds drukker in de stad, die vanmorgen nog compleet uitgestorven was. Er zijn nu ook checkpoints waar beveiligers iedereen die langskomt + tassen checkt. Af en toe loopt er een groepje zwaarbewapende militairen voorbij, net alsof ze ontsnapt zijn uit een videogame. Gewone politie is er daarnaast ook nog, ze maken hier werk van veiligheid.

Wij lopen al snel weg bij vier close harmonie zangers die slaapverwekkend saai zijn. Er is ook een concert in de kerk, da's lekker koel. De grote kerk zit helemaal vol, er zijn senioren, gezinnen met peuters in de buggy, voor ons zitten 3 ondeugende jongetjes hun best te doen wel te deugen en pubers achter ons hebben het vooral druk met elkaar. Het programma bestaat uit klassieke zang, niet echt mijn ding.

Om een uur of 6 gaan we terug naar ons adres: we moeten ivm Pinksteren voor half 8 boodschappen doen. Er stromen heel wat mensen richting stad, daar gaat het nog druk worden.  We videobellen met de jongens en eten een bordje gezonds. Morgen een pittige wandeldag: vlak  maar wel ruim 33 km en regen.

De afgelopen twee weken hebben we de Vogezen van west naar oost en van noord naar zuid belopen. Nu gaan we op weg naar de Jura en zullen we een aantal dagen langs de rivier de Doubs lopen, heel ander terrein dus. In dat gebied liggen veel meer campings, de planning voor de komende week was dan ook vrij eenvoudig.