Andlau - Chatenois

27,2 km, 1005 hoogtemeters, top 916 m

Het waaide hard deze nacht, we hoorden de bomen zwiepen. Onze balkondeur stond wijd open met het rolluik omlaag, en het dekbed halen we er ook altijd uit. We vinden het binnen al gauw te warm om te slapen na onze buiten-nachten.

We ontbijten in de keuken van Aude, met eigen muesli en yoghurt en haar koffie en thee. Fijn adres, dit! 

Om 8 uur gaan we de deur uit, volledig verpakt in regenpak, het spettert en ziet er dreigend uit en het is koud. Bij de bakker pik ik vers brood voor de lunch op. Ik ga voor de bruinste versie die ze hebben, maar zelfs dat blijkt een weinig vullend hapje lucht te zijn.

Het regenpak werkt: het gaat niet regenen. Gauw weer uit dus: we starten vandaag met een kilometerslange klim, dan word je ook zonder jas wel warm. We verlaten Andlau via smalle straatjes met goed onderhouden vakwerkhuizen in allerlei kleuren, de Elzas is duidelijk veel rijker dan de Lorraine aan de andere kant  van de heuvels.

Dan gaan het omhoog, de Ungersberg (901 m) op, da's ruim 600 m klimmen vanuit de vlakte. De klim verloopt geleidelijk over goede boswegen en -paden. We zijn blij met hoe makkelijk we naar boven lopen. Langzaam halen we een andere rugzakker in. Die blijkt heel wat jonger dan wij. Pjotr maakt een praatje, de andere loper is echter weinig spraakzaam. We groeten elkaar wel vriendelijk als we elkaar later op de dag her en der inhalen op pauzeplekjes.

Het waait knap koud op de Ungersberg, we boffen met een pauzeplekje uit de wind waar de zon ook nog even doorbreekt. We eten de kersen op die ik gisteren gekocht heb, de kersentijd is hier begonnen. Gistermiddag hebben we zelfgeplukte kersen uit Aude's tuin gegeten, daarom zijn de gekochte nog over.

Boven op de Ungersberg staat een stoere stenen toren die het uitzicht op de Rijnvlakte nog wat spectaculairder maakt. 

De afdaling van de Ungersberg loopt lekker op een stuk van 50 meter na waar een hele zwik omgehakt bomen dwars over het pad ligt. Het is productiebos hier, ze zullen wel snel weggehaald worden. 

We lunchen op een open plekje, en als de zon doorkomt is het meteen goed warm. Als we net weer op pad zijn worden we ingehaald door een andere rugzakker, die heeft er flink de sokken in! Ik maak (buiten adem rakend door zijn tempo) een praatje met hem, en we lopen prompt verkeerd. Terwijl Pjotr en ik nog staan te puzzelen op hoe-nu-verder stiefelt de man door. Een stukje verder zit hij te pauzeren en praten we bij: hij is supersportief maar dat telt niet echt want hij komt uit de Savoye en daar is dat heel makkelijk. We logeren in Chatenois in dezelfde gite d'etappe dus wie weet zien we elkaar vanavond nog.

Het laatste klimmetje gaan we lekker naar boven, de afdaling over los grind en veel wortels is minder. We komen in die afdaling wel langs een paar imposante kasteelruïnes, daar hebben ze er hier plenty van. 

De laatste kilometers voor Chatenois zijn vlak en gaan door een wild begroeid bos. Om onduidelijke redenen zijn grote stukken daarvan omheind met vervaarlijk schrikdraad. Als we dit bos uitlopen horen we druk vogelgekwetter: spreeuwen hebben het druk met het plunderen van kersenbomen. De spreeuw in mij wordt ook wakker...

We lopen Chatenois in langs een eindeloze file auto's die langzamer gaan dan wij. Op de kaart staat een rondweg geprojecteerd,  we snappen waarom, wat een puinhoop, al dat verkeer door het dorp. De rondweg is nog nergens te bekennen,  misschien zaten er zeldzame beestjes achter dat schrikdraad?

Als we bij het Centre Randonneur aankomen worden we enthousiast ontvangen en krijgen we onze kamersleutel voor ik mijn naam onthuld heb: er kwam maar één koppel vandaag. Een stempel in onze pelgrimspas krijgen we ook. Wel eentje voor Compostela, maar who cares.

We krijgen een 4persoons kamer, type jeugdherberg, voor onszelf. Helemaal goed voor €37,50.

Als we de statistieken ophalen blijkt dat dit de zwaarste dag tot nu toe was, die hebben we prima doorstaan dan!