Pontarlier - Les Hôpitaux Neufs

Dinsdag

26,1 km, 750 hoogtemeters, top 1215 meter 

Ons bezoekje aan Pontarlier verliep hobbelig.

Pjotr ontdekte dat de camping van morgen gesloten is, dus daar moest nog iets voor bedacht worden. De camping lag ruim 2 km van het centrum, bonuskilometers waar we niet echt op zaten te wachten. Het supermarktje waar ik boodschappen deed, had een treurig assortiment en het restaurant dat Pjotr uitgekozen had bood niets waar ik blij van werd dus moesten we op zoek naar iets anders. We belandden bij brasserie de la Poste, waar tout Pontarlier bleek te gaan eten. We troffen er Nederlanders die we eergisteren al even spraken en de haasje-over Fransen van gisteren. We zaten er lekker, het eten was oké, en Pjotr bleek door de website van de camping op een dwaalspoor te zijn gebracht: ze zijn gewoon open. En zo kwam alles toch weer goed.

Mijn voornemen in Pontarlier absinth te proeven, laat ik voor wat het is: te ver lopen naar de camping daarna, doe ik nog wel ergens anders.

Op de camping troffen we Linda. Zij had net slecht nieuws gekregen uit Nederland en heeft besloten haar tocht af te breken. Terwijl de muggen ons opaten probeerden we haar tot steun te zijn. Verdrietig namen  we afscheid en gingen we slapen, wat niet best lukte, ook omdat we toch weer bij een felle lamp bleken te staan.

Om 8 uur vertrekken we, onder een strakblauwe hemel, voor een pittige etappe. We hebben allebei slecht geslapen en Linda's verdriet zit nog in mijn lijf. 

We beginnen met een pittige klim naar Fort Mahler, vanaf dat fort heb je dan weer prachtig uitzicht op het spectaculair gelegen Château du Joux. We mogen meteen weer naar beneden en pauzeren in een pasgemaaid weiland. We zien aardig wat lopers vandaag en maken een praatje met een  jonge vrouw die al sinds eind maart door Frankrijk aan het lopen is en nog veel plannen heeft.

De GR5 loopt hier een stukje met de Francigena op, bij de camping hadden ze dan ook een mooie pelgrimsstempel.

Na de tweede lange klim van vandaag picknicken we in (alweer) een pasgemaaid weiland. In de schaduw is het goed koel.

Na de lunchpauze doorkruisen we Les Fourges, overduidelijk een wintersportdorp. Ik vraag en krijg een bidon vers water van een vriendelijke mevrouw.

Het dorp uit klimmen we door een weiland naar een kapelletje met mooi uitzicht over het dorp en de heuvels eromheen. Na een stuk zandweg moeten we weer het weiland in. De GR5 staat slecht aangegeven hier, dus we bedenken zelf een route door alsmaar hoger gras met veldbloemen. We zijn niet de enigen die deze route kozen, we hoeven het spoor maar te volgen. Het is heerlijk stil hier, het gezoem van de bijen is het enige wat we horen als we stilstaan.

Als we een zandweg bereiken raken we ook weer op de GR5. De laatste 6 kilometer zijn zwaar. We zijn moe, het is best warm en de etappe is lang. Asfalt (saai) wisselt af met leukere paden maar opschieten doet het niet. 

Als we eindelijk Les Hopitaux Neufs bereiken, blijkt het winkeltje waar we boodschappen wilden doen te lijden aan de hier veel voorkomende 'fermeture exceptionelle' (wegens omstandigheden gesloten). In uit eten hebben we geen zin, dus installeert Pjotr zich met de rugzakken op het dorpsplein en sjok ik naar de 700m verderop gelegen Intermarché. Dat is de (grote!) moeite waard want daar kun je tenminste alles vinden.

Redelijk uitgeteld versleep ik de boodschappen naar Pjotr, en verslepen we onszelf en ons hele huishouden richting camping Le Miroir. De camping staat nergens aangegeven maar ligt gelukkig wel open te wezen op de verwachte plek.

Ik word vriendelijk ontvangen en voor de vriendenprijs van €12,10 mogen we een nachtje blijven. Op de weg die boven onze tent langs loopt wordt aardig gescheurd, maar hopen dat dat vanavond minder wordt. 

Tijd om te koken nu, groenten, tonijn, erwtjes en rijst, met meloen als toetje.