Obereisenbach - Vianden

Zo 1 mei 2022

19,2 km 541m geklommen 518m top

Laat op de avond breekt in een huurtent naast het trekkersveldje een verschrikkelijke ruzie uit. Schelden, schreeuwen, huilen, niet mooi meer. Een aantal mensen uit dat gezelschap sleept huilend beddengoed naar een auto en vertrekt met piepende banden. De achterblijvers bekvechten de hele nacht door. 

Wij voelden al nattigheid voor we de tent op gingen zetten en stonden daarom niet op het trekkersveldje maar een stukje verder, mooier, en achteraf ook rustiger, aan het water.

Rond half zeven begint onze zondag. Kleren aan, alle spullen in hun eigen hoesjes, kattenwasje en muesliontbijt in de kou. Ochtendnevel hangt boven de rivier, rijp kleurt de velden wit.

Pjotr heeft voor vandaag een eigen route gemaakt via Duitsland, waardoor de dag verandert van een bergetappe (de GR5 variant) in een halve rustdag.

Brug over Duitsland in en meteen via een landweg de hier wat saaie bossen in. We volgen die ver en hoog. Onderweg passeren we een vrachtwagenkerkhof annex camping. Ideale plek om een crimi op te nemen, de juiste sfeer hangt er al.

We stijgen naar bijna 500 m en pauzeren op een plek met uitzicht. Dat is lekker zolang de zon schijnt, als er wat wolken langskomen en de wind opsteekt gaan rap de hoodies weer aan.

We blijven een paar kilometer op hoogte en duiken dan een klein weggetje in. Het landschap verandert: veel rotsen hier en uitbundig bloeiende bloemetjes. De brem staat op beschutte plekken ook in bloei en kleurt het pad goud.

Als we andere wandelaars tegenkomen weten we dat we bijna bij een parkeerplaats zijn. We lunchen met een pakje Tuc dat ik al een week meesleep, brood is op en horeca is dungezaaid hier.  We hoeven nog maar een km of zes naar Vianden waar we, vanwege nog één koude nacht, een hotel geboekt hebben.

Langs het stuwmeer van de Our lopen we stroomafwaarts naar het zuiden verder. Toch is al dit water op weg naar Nederland: de Our komt uit in de Moezel, de Moezel in de Rijn undsoweiter.

Een wolk van friteslucht slaat over ons heen: we passeren een camping met restaurantje. Prima moment voor het eerste frietje deze reis, het is mijn favoriete wandellunch én we dreigen te vroeg aan te komen in Vianden.

Na de lunch hebben we allebei pap in de benen, en zelfs de kleine klimmetjes die we de laatste 6 km te gaan hebben vallen zwaar. We naderen Vianden via een mooi wandelpad met veeel Mariagrotjes.

Bij één van die plekken staat een bbq en een man vraagt ons om vuur. We duiken de lucifers op en zijn dank is groot, we krijgen thee en koek aangeboden als dank. Ipv 'nee hoeft niet hoor, we zijn er toch bijna' denk ik aan het voornemen meer te ontmoeten en zeg 'ja graag'. De familie komt uit Perzië de man is net als wij nog Frans aan het leren. Pjotr legt het aan met een schattige kleuter, we krijgen kushandjes als we verder lopen, en ik voel me verkwikt.

Langs het kasteel van Vianden lopen we het stadje in. Net als overal wemelt het hier van de Nederlanders. De afgelopen 2 campings werden zelfs door Nederlanders gerund. We checken in in het best chique Victor Hugo hotel en transformeren de ruime kamer in een drooghok voor tent en frisgespoelde kleren.

We hebben onze eerste week erop zitten en langzaam groeien we in het hikersbestaan. We hebben enorm geluk met het droge weer, maar om te kamperen is het net wat te koud, vandaar nu al onze 4e binnenovernachting in 8 dagen.

De taakverdeling die ontstaan is, werkt goed: Pjotr zorgt voor planning, navigatie, tent opzetten, afwas en foto's/video, ik zorg voor bevoorrading, koken, reserveringen en de blog.

Omdat elke dag anders is, valt er plenty te bespreken.  De dagen zitten vol: aan boekje lezen komen we alleen het uurtje voor het slapen gaan toe. We blijken dezelfde behoeften te hebben: als één van ons iets voorstelt zit dat vaak niet ver af van wat de ander loopt te bepeinzen.

Pjotrs' voorbereiding qua uitrusting werpt zijn vruchten af: we lopen met relatief weinig kilo's en bijna alles werkt uitstekend. Hij gaat nog een keer bloggen over slim navigeren. De MSR brander icm Campinggaz blijkt wel problematisch, het verloopventiel lekt. We kijken dat nog even aan en kopen anders in Metz toch maar een Campinggaz toestelletje, dan mag de MSR voortijdig naar huis.