Campagnano di Roma - La Storta

Zondag

24,5 km, 500 hoogtemeters, top 383 meter 

Om klokslag 9 uur stappen we de deur uit, en dan gaat de racebaan blijkbaar ook open want er klinkt meteen een hoop gebrul. Geen rustige zondag voor de Campagnanen. Met een blauwe lucht boven ons hoofd slingeren we de stad uit. We lopen lang over kleine asfaltwegen waar grote huizen in groene parken aan liggen. Deels lopen we door natuurpark Veio, dat fungeert als groene long van Rome. Dat betekent hier dat er ook overal auto's kunnen/mogen rijden. Met de drukte valt het mee, met afval in de bermen niet.

De wegen slingeren door bosjes, weilanden en akkers. We komen door Formello, een langgerekt en levendig dorp met de nodige bars. We willen koffie drinken in 'de volgende bar' maar die bestaat helaas niet, dus het wordt een koekjespauze op een schattig pleintje met aanhankelijke katten. 

We zien de nodige wandelaars, waaronder oude bekenden van de afgelopen dagen. We overleggen met enkelen van hen bij een waarschuwingsplakkaat waarop wordt uitgelegd dat de route is geblokkeerd wegens everzwijnjacht. Die melding staat ook op de Francigena app. Hij is echter van mei, en dus totaal niet meer aan de orde. We lopen dus maar door allemaal.

We kiezen vandaag voor de korte variant van de route, die voert over slingerende paadjes langs een riviertje door een gebied waar veel etruskische vondsten zijn gedaan. We zijn toe aan een pauze, bankjes zijn er helaas niet, en muggen des te meer. Uiteindelijk vinden we een aardige steen om op te zitten bij een watervalletje. We eten restjes eten die we bij ons hebben: tomaten, kaas, druiven, chips, een gevarieerde maaltijd dus.

We hebben net op tijd geluncht want we lopen Isola Farnese in. Dat is gebouwd op auto's, wij schuifelen langs de rand van de weg of over half met onkruid overwoekerde stoepen. Isola gaat naadloos over in La Storta, voorwaar een toepasselijke naam want overal staan lelijke overvolle vuilcontainers.

Nog een stukje drukke rondweg met rommeltje en dan gaan we richting onze b&b. Ik reserveer het restaurant voor vanavond alvast, we komen er langs. We vinden de b&b vlot, iets na 3 uur zijn we er al. Ik krijg heel veel instructies van de baas daar, er zijn nogal veel regeltjes. We hebben een grote kamer zonder daglicht, er is wel een soort van buitenraam maar dat zit raar ingebouwd op een duister binnenplaatsje. Het zwembad waarmee ze adverteerden blijkt leeg, Italianen stoppen in september met zwemmen. Het was so wie so dicht wegens Covid én je zou extra moeten betalen voor een duik. Zwemmen met hindernissen dus.

We zijn vandaag duchtig te grazen genomen door muggen, en in onze kamer gaat dat door. In de tijd dat ik deze blog schrijf heb ik er al 3 doodgeslagen, waarvan er twee net gegeten hadden. We hebben wel een stekker met muggendodende chemicaliën gekregen, dat moet dan maar vannacht. Een hor lijkt me heel wat effectiever en frisser...

Morgen de laatste etappe, ik vind het maar een raar idee. Fijn om nog een paar dagen Rome te hebben en dan echt naar huis te gaan, dat begint toch wel te trekken!