Savona - Arenzano

Donderdag

28,8 km, 143 hoogtemeters, top 39 meter 

We slapen op dit rare plekje beter dan in al die mooie hotels  van de afgelopen dagen, de golfslag zorgt voor mooie achtergrondruis en de wind die 's nachts is opgestoken voor koelte.

We staan vroeg op, feliciteren elkaar met ons 33-jarig huwelijk en zijn al om 8 uur op pad. De wind brengt donkere wolken mee en het spettert wat, maar we lopen onder de wolken uit en het wordt al snel weer zonnig. Het is 26 graden zien we op de thermometers van de farmacie, en dat voelt als aangenaam koel.

Onze eerste stop vandaag is een sportwinkel waar ze Altra's verkopen: die van Pjotr zijn op. Zelf ben ik ook aan nieuwe toe. We vinden de winkel, die ligt op een rare plek in de haven. Na wat passen en meten kiezen we voor dezelfde New Balance Hierro's. We hebben inmiddels ook al dezelfde zonnebrillen en petten en beginnen er verontrustend veel als een ANWBstelletje uit te zien...

De Hierro's zijn comfortabel en hebben Vibram zolen. Die geven superveel grip en gaan het naar verwachting veel langer volhouden dan de peperkoeken zolen van mijn Scarpa's die na 900 km al verdwenen zijn. Ik onderhandel over korting: geen probleem, in Italië geven ze altijd korting volgens de verkoper. 50 euro + een paar sokken in dit geval, dat is gauw verdiend.

Met de nieuwe schoenen aan gaan we op zoek naar een bar voor koffie. Ik merk dat de mijne wel erg ruim zitten, als ik mijn cappuccino op heb en Pjotr me 3x 'ik zei het al' ingepeperd heeft, ga ik terug naar de winkel voor een maatje kleiner. En krijg daar in het Italiaans nog eens dezelfde inpepering. Nou ja, beter ten halve gekeerd dan ten hele geblaard :-).

Savona uit lopen we langs de zee en de drukke Aurelia, in Albisola begint de boulevard weer en die gaat eindeloos door. In Albisola komen we langs kunstige mozaïeken en een tunnel versierd door kunstenaars die 'iets' rond wiskunde hebben gemaakt, genoeg te zien dus. 

In Varazze picknicken we met pizza en fruit op een piepklein publiek strandje zonder douche.  Jammer, ervoor en erna waren er overal betere plekjes. We waren echter te zeer aan lunch toe om nog verder te zoeken.

Het is flink heet als we, flink gezouten na het zwemmen in zee, verder gaan. Nog 12 van de ruim 28 km te gaan, allemaal langs de kust. Op de kaart ziet het er niet best uit: de Aurelia én de snelweg lopen vlak langs onze route. We zijn dan ook aangenaam verrast als we door een groen kustpark blijken te lopen: rechts de helderblauwgroene zee met overal baaitjes waar mensen zonnen en badderen, links hoge rotswanden en/of groene tuinen. We blijken weer op een oude spoorweg te lopen die is omgebouwd naar wandel/fietspad, ideaal! En: zelf aan meebetaald zoals blijkt uit EU-borden langs de kant. De Aurelia zien we helemaal niet, de snelweg zoeft hoog boven ons van tunnel naar tunnel. Knappe wegenbouwers hier!

In Cogoleto stoppen we voor nog een cola-met-chips pauze. Ook de laatste 4 km langs de kust naar Arenzano zijn mooi. We passeren de nodige tunneltjes, in één ervan wordt gewerkt aan een muurschildering. De schilders staan op de grond en hebben heel lange kwasten, knappe kunstenaars hier!

In Arenzano klimmen we een stukje naar het klooster waar ik onze overnachting heb geregeld. Het is goed dat de tocht erop zit, het waren veel kilometers vandaag en Pjotr heeft ouderwets veel last van zijn voeten.

We krijgen allebei een keurige eenpersoons kamer. Het wordt de eerste keer deze reis dat we apart van elkaar slapen, en dat nog wel op onze huwelijksdag! We zullen eens mediteren op de spirituele betekenis hiervan.

We eten en drinken lekker in de stad en zijn nog mooi op tijd voor het staartje van een mis ter voorbereiding van het feest van het Kindje Jesus van Praag dat hier komend weekend gaat losbarsten. In de rij voor ons pakt een frater zijn telefoon en maakt een foto van het Kindje, dan mogen wij dat ook wel. Als de mus is afgelopen begroeten mensen elkaar hartelijk. De kerk ter ere van het Kindje is mooi verlicht, en aan het aantal picknicktafels en tenten te zien gaat het een heel festijn worden. 

In het donker lopen we terug naar het klooster. We vertellen de zuster die voor ons open doet dat we naar de kerk zijn geweest en ze wil de foto's graag zien. 

Pjotr komt een likje tandpasta halen en dan maken we ons op voor een kuise nacht.