San Quirico d'Orcia - Radicofani

Zondag

35,1 km, 1125 hoogtemeters, top 797 meter 

Gistermiddag/avond enkel gecocoond. De natte spullen droogden totaal niet. Pjotr ging aan de slag met de föhn, maar lang voor de boel droog was blies die haar laatste adem uit. En nee, even wachten tot ze afgekoeld was hielp niet.

Ondertussen had ik intensief mailcontact met sr Rosario uit het klooster Virgen del Pilar in Rome. Daar wilden we graag logeren maar op het reserveringsverzoek van een paar dagen geleden kwam geen antwoord. Tot gisteravond om 21.00 uur dus, toen kreeg ik een mail dat ze nog een kamer hadden. De procedure was weer knap rommelig en ingewikkeld, maar inmiddels is alles geregeld en het hotel dat we eerder vonden en nogal mwah was, is geannuleerd. Erg blij dat we bij dit adres terecht kunnen!

Vanochtend is het buiten droog, van onze kleren kunnen we dat echter niet zeggen. We trekken de klamme t-shirts, de vochtige broeken, de natte sokken en de zompige schoenen zonder omhaal aan: als het droog blijft droogt de boel wel aan ons lijf, als het weer gaat regenen worden we toch weer nat.

We ontbijten met een bonnetje van de B&B, goed voor een kop koffie en een cornetto (Italiaanse croissant, mierzoet) in de bar om de hoek. Dat is een mager ontbijt met meer dan 30 km voor de boeg. We kopen er belegde broodjes en een stuk pizza voor de lunch.

Bij het vertrek uit San Querico zien we de 4 Italiaansen weer, zij lopen nog 5 km naar Bagni Vignoni en dan zit het er op voor hen. 

Het is helder weer met mistflarden om de heuvels en in de dalen. We klimmen naar een kam en hebben fantastisch uitzicht over groene heuvels met her en der stadjes en torens. Hier en daar piept de zon erdoor en de mistflarden geven het geheel een sprookjesachtig aanzicht. Het is alsof we door gephotoshopt landschap lopen.

In Bagni Vignoni, waar we 2 jaar geleden toevallig ook geweest zijn, drinken we koffie, met een lekker koekje erbij. De Italiaansen komen voor de laatste keer langs, ze komen uit Florence, wie weet ooit tot ziens daar?

We dalen Bagni uit naar de rivier de Orcia, die wild en geel van het meegespoeld zand door haar bedding spoelt. De mooie nieuwe houten loopbrug is afgesloten met dranghekken die vastliggen aan glanzend nieuwe kettingen met dito hangsloten. Waarom is niet duidelijk en het ziet er niet instortgevaarlijk uit dus we gaan mooi niet omlopen. We zijn wel voorzichtig; ik ga eerst en pas als ik veilig over ben komt Pjotr, die géén foto maakt onderweg. 

We klimmen het dalletje uit en lopen dan eindeloos lang over strade bianche en kleipaden. Beetje omhoog, beetje omlaag met voortdurend weids uitzicht op velden en de wolkenlucht. Die wordt soms grijzer en soms lichter en koud is het niet. Voor vanmiddag is regen voorspeld, dus vóór die tijd willen we lunchen. Er is geen lunchplekje te vinden, uiteindelijk leggen we de zitmatjes op een droog genoeg pad en eten daar de broodjes op. We zijn er niet alleen: het wemelt van allerlei vliegbeestjes.

Na de lunch nog 15 km te gaan over stille zandwegen. Hier en daar spoelen stroompjes over het pad, daar hoppen we makkelijk overheen. Het is ook de bedoeling dat we een echte rivier via stapstenen oversteken, die is nu echter zo wild dat we dat maar niet wagen. Je kunt er namelijk ook makkelijk via de weg overheen.

We schieten lekker op en zijn blij als we bij km 27 een pauzeplekje met kraantje vinden: horeca en water zijn dungezaaid vandaag. Het is inmiddels aarzelend gaan regenen. Dat stopt nog een keer, jas uit dan maar weer, maar dan zet het door. De laatste 7 km moeten we nog 500m klimmen, terwijl het steeds harder gaat regenen. De zandweg wordt modderiger en het water stroomt ons tegemoet. Het wordt steeds donkerder, ook al is het nog geen 5 uur. Af en toe dondert het om ons heen. 

Als we eindelijk in Radicofani aankomen zijn de wegen veranderd in rivieren en spoelt het water om ons heen. Uit de diepte klinkt gejuich, dat klinkt bijna spookachtig, de voetbalwedstrijd gaat blijkbaar gewoon door in dit noodweer. In het oude dorp is het donker, de auto's rijden met het licht aan. Ik haal nog even snel een stempel bij de Tourist Information naast het hotel. Dat was niet zo'n goed idee: de hemelsluizen gaan nu maximaal open en het water stort naar beneden. 

We druipen het hotel in en worden bij onze kamer opgevangen door Karleen: zij heeft M&D al ontmoet en ze hebben voor vanavond al een restaurant met/voor ons gereserveerd, dat is heel fijn. We wilden in ons hotel eten maar dat kan niet op zondag. Bah, straks toch weer naar buiten met die natte schoenen aan 😢.

We hebben een föhn gekregen, na het douchen gaat Pjotr daarmee aan de slag.

Dit was onze langste etappe tot nu toe, met ook nog eens serieus veel hoogtemeters. Ging ons goed af! Zometeen met z'n vijven eten, gezellig!